Vanuit een ander perspectief
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
07 Januari 2013 | El Salvador, El Zonte
Ik schrijf deze blog zittend aan mijn keukentafel in El Salvador. Ik ben hier eergisteren aangekomen en heb samen met Luke voor een belachelijk klein bedrag een belachelijk geweldig huisje gehuurd met een ontzettend grote tuin eromheen, waar we tot eind januari zullen verblijven.
Gisteren heb ik voor een prikkie een oud surfboard op de kop getikt. De aankoop van een surfboard leek me een logische stap, gezien het feit dat ik absoluut niets van surfen weet, tot nu toe niet meer dan drie uur van mijn leven op een surfboard heb doorgebracht, geen board-gerelateerde ervaring zoals snowboarden heb en ik daarbij een tamelijk beroerde zwemmer ben.
De afgelopen twee dagen heb ik dan ook een aantal benauwde uren in de zee doorgebracht, die voornamelijk bestonden uit de inname van waarschijnlijk ongezonde hoeveelheden zout water, het surfboard op mijn hoofd krijgen en er af en toe in slagen op te staan en enkele seconden mijn evenwicht te bewaren. Wat een pret. Maar onder de knie krijgen zal ik het, hoeveel blauwe plekken, liters zeewater of bulten op mijn hoofd het me ook mag kosten.
De oplettende lezer zal misschien opmerken dat ik tijdens het schrijven van mijn vorige blog nog in de jungle van Nicaragua zat, met de intentie om daar nog aanzienlijk langer te verblijven. Klopt helemaal. Plannen zijn echter regelmatig aan verandering onderhevig en dat lijkt hier nog tienmaal meer het geval te zijn dan ‘in het normale leven’. Er zijn een aantal redenen waarom ik heb besloten uit mijn boomhut te vertrekken. Geen van die redenen lijkt nu nog erg belangrijk om te noemen, want waar het uiteindelijk op neer komt is dat ik in de jungle een geweldige tijd heb gehad waar ik met heel veel plezier op terugkijk maar dat ik ook blij ben dat ik de beslissing heb gemaakt de – spreekwoordelijke - deur achter me dicht te trekken en daarmee weer nieuwe deuren te openen.
Als je plan niet werkt zoals je had gedacht is dat bij uitstek een gelegenheid om te piekeren over hoe het had kunnen zijn. De andere optie is om je gelukkig te prijzen dat je de kans hebt om nieuwe plannen te maken en je hier met volle energie op te storten.
Het halfvolle of halflege glas is niet bepaald een revolutionair nieuw inzicht en er zijn waarschijnlijk honderden, zoniet duizenden boeken, blogs en artikelen over geschreven. Maar hoe meer ik me op die halfvolle en halflege glazen concentreer, hoe meer ik ervan zie.
Vlak na mijn vertrek uit PosteRojo heb ik met Luke een fietstocht rond Ometepe in Nicaragua gemaakt. Ometepe is een vulkanisch eiland dat is gevormd door de uitbarstingen van twee naast elkaar gelegen vulkanen: Maderas en Concepcion. Gewapend met weinig meer dan een tent, onze zwemspullen en gehuurde mountainbikes zijn we in drie dagen en twee nachten om het eiland gefietst. We kampeerden aan het strand, met prachtig uitzicht over het meer en de vulkaan op de andere helft van het eiland. Geen gemakkelijk tochtje, want grote delen van de weg zijn onverhard. Op sommige stukken was zelfs het woord ‘weg’ wat teveel gezegd en kwam het in feite meer neer op een verzameling grote rotsblokken waar je met geen mogelijkheid overheen kon fietsen en je dus met mountainbike in de hand overheen moest klauteren.
Op de tweede dag van ons avontuur brak het pedaal van Luke’s fiets finaal af. Wat verbouwereerd stonden we aan de kant van de weg; bezweet en met rode hoofden, in the middle of nowhere met de trapper en het stuk metaal in de hand.
Het schoot even door mijn hoofd om te denken ‘dat is pech’, maar na nadere bestudering van de situatie besloot ik al snel dat we ontzettend geluk hadden gehad. Niet alleen omdat Luke zonder kleerscheuren van zijn fiets had weten te komen toen het pedaal afbrak, maar ook omdat we net een klim van 1,5 uur achter de rug hadden en ons bijna aan de top van de heuvel bevonden. Dus na nog een klein stukje bikkelen omhoog konden we rustig naar beneden sjoeven om als klap op de vuurpijl een half uurtje uit te rusten onder de schaduw van een grote boom, onder het genot van wat gekeuvel met de dorpsbewoners aan wie we onze laatste koekjes uitdeelden terwijl de fiets in razend tempo van een nieuw pedaal werd voorzien. Koning te rijk.
Over het algemeen heb ik de indruk dat ik buitensporig veel geluk heb gehad in mijn leven. Met waar ik ben geboren en de kansen die ik heb gehad. Altijd goede gezondheidszorg, mijn opleiding waar ik met volle teugen van heb genoten, de plekken waar ik heb mogen werken en de mensen die ik om me heen heb.
In de laatste maand van 2012 heb ik rondom een vulkanisch eiland gefietst, een vulkaan beklommen, ben ik op een geweldig muziekfestival geweest, heb ik kerst gevierd in een prachtig koloniaal stadje met bezoek uit Nederland en ben ik het nieuwe jaar ingegaan op een schiereiland tussen de monding van een rivier en de zee; palmbomen en cocktails en al.
Nu zit ik in mijn privé bungalow in mijn privétuin op mijn privélaptop een stukje te typen. Vanochtend om zes uur opgestaan om bij het krieken van de dag al ploeterend met mijn surfboard de zee in proberen te komen om bij terugkomst te besluiten dat ik blijer ben met de drie keer dat ik bijna ben opgestaan dan dat ik baal van de vijfentwintig keer dat ik ben gevallen. Want hoewel ik inderdaad denk dat ik objectief gezien veel geluk heb gehad; hoe meer ik me erop concentreer, hoe meer ik ervan lijk te hebben.
Niet alleen omdat altijd alles maar goed gaat. Zo heb ik de afgelopen drie weken vier verschillende soorten medicatie moeten slikken voor uiteenlopende onsmakelijke zaken: van een rare acute uitslag op mijn armen en benen tot zo erg moeten overgeven dat de rijst die je net had gegeten door je neus weer naar buiten komt (ja, dat is inderdaad heel erg vies). Maar toch; op de momenten des onheils was ik altijd ofwel in de buurt van een apotheek of dokter, ofwel op een plek waar ik het me kon permitteren om een paar dagen uit te rusten. Wat een geluk!
Ik wil absoluut niet impliceren dat iedere gebeurtenis des levens te keren is met een positieve inslag en dat iedereen die eens baalt of moeilijke dingen meemaakt dit simpelweg zou kunnen oplossen met enkel een flinke dosis positivisme. Maar er zijn zoveel verschillende hoeken van waaruit je de zaken kunt bekijken en welke hoek je kiest maakt een wereld van verschil. Dus: met mijn neus op het geluk gericht sluit ik mijn laptop maar weer eens af: ik ga mijn geluk op mijn surfboard nog een keer beproeven.
-
07 Januari 2013 - 19:09
Renier:
Wat een mooi avontuur! :) Leuk om te lezen! Ff volhouden en je bent een echte surfchick! :) Genieten! xx -
07 Januari 2013 - 19:25
Suzan:
Wauw lieverd, wat een avonturen weer! En tsja... Dat geluk, zie ik ook graag als karma oid :) Goed om te lezen dat de glazen daar toch voornamelijk halfvol zijn! Ben benieuwd naar meer beleefde en toekomstige verhalen. Dikke kus! -
07 Januari 2013 - 20:00
Ineke Snoek:
Ha Tess,
Ja, het leven kan prachtig zijn. Jij maakt er wat van! Ik benijd je!
Liefs, Ineke -
07 Januari 2013 - 21:08
Lizzy:
Wat een heerlijk verhaal weer schat!!
Dat surfen kost idd even doorzettingsvermogen, maar het moment dat je op een goede golf staat en helemaal af kan maken is fenomenaal!! Dan vergeet je alle oefenellende meteen :)
Enjoy your adventures! Kuss -
07 Januari 2013 - 22:03
Tineke:
Hey Tessa, heerlijk even op je verhaal 'meegedroomd' ! Wat zit je trouwens op een pracht plek ! ( foto ).Ik vond het erg leuk om je even 'life'te zien bij ons afsluitend etentje met het team. We missen je echt, hoor ! Nou, geniet goed daar en ik wil nog wel een leuke foto van een surfende Tessa zien. Mijn ervaring gaat niet verder dan elke keer op zo'n plank met een zeiltje klauteren en dan steevast voorover rollend de zee in. Meer heb ik er in ieder geval niet van gemaakt .Blijven oefenen...Daaag ! Tineke -
07 Januari 2013 - 23:13
Anne:
Prachtig! Kus -
08 Januari 2013 - 10:46
Frits En Dieny:
Weer een schitterend verhaal Tess.....! -
08 Januari 2013 - 12:51
Maart:
Hi Tes, als ik je verhaal lees waan ik mezelf naarst je op zoon surfbord al happend naar lucht.. Heerlijk om met je mee te mogen genieten! Je glas half vol, half leeg.. Ik drink nog steeds uit de fles zit immers glas oheen en word altijd weer omgerolen voor n volle ;) geniet darling! hier vraagt iedereen naar je en je krijgt heel veel dikke kussen van iedereen! -
09 Januari 2013 - 13:18
Loes Terlouw:
Ha die Tess, wat heb je er weer een pracht van een verhaal van gemaakt.
Zo te lezen verveel je je geen moment, wat een indrukken doe jij op.
Veel plezier met surfen, dat gaat zeker lukken!!!!! -
09 Januari 2013 - 20:26
Joke Harbers:
Hallo Tess,
Gelukkig Nieuwjaar..en rechtop in de wind....
Leuk weer iets van je te horen,
Dikke knuffel uit Rijssen -
09 Januari 2013 - 20:45
Feija:
Everybody goes suuurrrffffiiiinnnggg.. Surfing El Salvador!!!! <3 -
10 Januari 2013 - 21:32
Jan Gerritsen:
Tegen de tijd dat ik op Bonaire zit, 5/2-28/2, kun jij zeker en vast, met jouw instelling gelezen hebbende, de Caribic oversteken, ik zie je tegen die tijd wel. Er zitten haaien op je route pas op.
-
13 Januari 2013 - 14:43
Trees:
Hee Tessa,
Wat een verhaal zet je weer neer! Genieten!
Vol bewondering riepen mijn dochters "kan Tessa surven", toen ik een korte versie van je verhaal aan ze had verteld. De kreet zit 'm vooral in de beeldvorming van enkele scenes uit de film "Soulsurfer", die ze onlangs weer hebben gekeken. De hoofdrol speelster scheert moeiteloos door een rollende golf, wat een adembenemend 'plaatje' oplevert. In mijn fantasie zie ik je over een tijdje zo door de golven breken.
Tessa, ondanks dat we je op het ROC wel missen, gun ik je zo dit avontuur. Genieten geblazen!!
Een lieve groet,
Trees -
13 Januari 2013 - 14:49
Trees:
Ik bedoel dus Surfen!! Foutje -
14 Januari 2013 - 14:08
Nora:
Duizend maal extra respect voor jullie heroeische mountainbiketocht over Omotepe dan ik je al ten deel had doen komen. Wij hebben ook een poging gewaagd... En hebben ons halverwege (ok, ik lieg, na een vijfde deel) maar op een kanoavontuurgestort en dezelfde weg teruggenomen. Dat was geen weg! (en ik had geen rem) Maar Omotepe is betoverend, hoe'n rode kop je af en toe ook krijgt van de vulkaanbeklimmingen en o-de-bus-rijdt-niet-dan-lopen-we-toch-logica :-) Dankjewel voor je mooie geluk-is-een-keuze-zowel-als-een-gift blog. -
16 Januari 2013 - 19:31
Sam:
Mooi verhaal weer Tessa! Surfen is inderdaad helemaal te gek....zei hij die met veel moeite wat golfjes in Scheveningen heeft weten te trotseren...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley