Koffie
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
08 November 2013 | Australië, Melbourne
Even een bakje koffie doen lijkt zo simpel, maar hier in Melbourne is niets minder waar. Koffie wordt hier uiterst serieus genomen en het maken van het perfecte bakkie leut is tot een ware kunstvorm verheven.
Toen ik in mijn begindagen in Melbourne nog met mijn CV-tje aan het leuren was, kreeg ik steevast in ieder café de vraag: “kan je koffie maken?”
Wat van mijn stuk gebracht antwoordde ik dan weifelend dat ik dacht dat ik dat wel kon. Hoe moeilijk kan het zijn? Water erin, koffie erin, beker eronder, knopje aan: koffie.
Pas na een tijdje daagde het besef dat het hier allemaal zo simpel niet ligt. Dat begon met het bestellen van mijn eigen koffie.
“Mag ik één koffie, alstublieft?”
“Wat voor koffie?”
“Gewone koffie”.
“Wil je een latte?”
“Nee, gewoon koffie, zonder iets erin.”
“Zonder melk?”
“Ja. Gewoon koffie.”
Na een minuut of vijf liep ik dan eindelijk naar buiten, met in mijn hand wat hier een dus 'long black' heet, oftewel een espresso met heet water. Zo 'long' is die 'black' ook niet, het is een behoorlijk straf bakkie, aangezien er twee 'shots' espresso ingaan.
Ik was over deze vorm van 'gewone koffie' dan ook maar matig enthousiast, vandaar dat ik inmiddels maar gewoon ben overgestapt naar de latte. Dat wordt hier het meest gedronken en is koffie met warme melk en ongeveer een centimeter schuim. Niet met veel schuim en cacao, want dat is een cappuccino en ook niet met weinig schuim want dan heet het een flat white.
Dan heb je nog de eerder genoemde long black, de short black (ook wel espresso genoemd), de macchiato (met een heel klein beetje melk), mocha en de chai latte.
En dan dacht je dat het zo wel ingewikkeld genoeg was. Maar je kunt natuurlijk ook nog allemaal verschillende soorten melk gebruiken: vol, mager of soja.
Daarnaast kan je je koffie nog slap, gewoon, sterk of met een dubbel shot espresso bestellen en ook de temperatuur komt in drie keuzemogelijkheden, te zijn 'heet', 'normaal' of 'lauw'.
Uiteraard wil niet iedereen dezelfde maat dus heb je 'piccolo', normaal, medium of groot.
Om de kwaliteit van de koffie te bevorderen wordt de suiker tijdens het maken al gemengd met de espresso dus ook het aantal lepeltjes suiker wordt vermeld in de bestelling. Of het zoetje natuurlijk. Tot slot kan alles uiteraard ook cafeïne vrij.
Zo krijg ik tijdens mijn werk dus wel eens de vraag:
“Can I please have a large, hot, strong, skinny decaf latte, with two sugars?”
Je moet hier bijna gestudeerd hebben om te begrijpen wat voor koffie iemand bestelt, helemaal omdat je het ook nog eens in 'code' op je bonnetje moet schrijven.
Dat studeren doe je bij de Barista School. Hier leer je hoe je koffie maakt. Op een ietwat katerige zaterdagochtend togen Luke en ik dan ook naar een barista school om onszelf de kunst van het maken van het zwarte goud meester te maken. Hopend op een welkomst-bakkie, kregen we helaas eerst een 1,5 uur durend (!) verhaal over espresso waarbij onze docent ons theatraal maar vooral tot in detail de geheimen van een goede koffie uit de doeken deed en ons met oprechte afschuw vertelde over eventuele fouten en de slechte koffies die daaruit voort kunnen komen.
Je moet letten op de druk, hoe grof de maling is, hoe lang de koffie erover doet om uit de machine te komen (als het niet tussen de 17 en 25 seconden duurt heb je dus iets verkeerd gedaan) en hoe de espresso eruit ziet. Dan moet de melk opgeschuimd worden (silky smooth texture) en in de koffie geschonken, waarbij er uiteindelijk bij een aantal van de koffies in een figuurtje geschonken moet worden, de zogenaamde 'latte art'.
Na 6 uur, een 'koffie assessment' en een schriftelijk examen, liepen we naar buiten met het certificaat 'Professional Barista'. Daarmee ben je er echter nog niet. Want hoewel dit certificaat me zeker heeft geholpen bij het vinden van mijn huidige baantjes en ik af en toe koffie mag maken op de rustige momenten, ben ik absoluut niet Chef Koffie in het café. Vooral in de wat meer pretentieuze café's in de hippe wijken vragen ze Barista's met tenminste twee jaar koffie-ervaring. Twee jaar!! De barista moet bij iedere koffie op zoek naar het 'godshot' en geen bakkie mag imperfect zijn.
Je mag dus met recht zeggen dat het maken van koffie hier in Melbourne een carrière genoemd kan worden. En of ik koffies kan maken? Ik ben op weg!
Toen ik in mijn begindagen in Melbourne nog met mijn CV-tje aan het leuren was, kreeg ik steevast in ieder café de vraag: “kan je koffie maken?”
Wat van mijn stuk gebracht antwoordde ik dan weifelend dat ik dacht dat ik dat wel kon. Hoe moeilijk kan het zijn? Water erin, koffie erin, beker eronder, knopje aan: koffie.
Pas na een tijdje daagde het besef dat het hier allemaal zo simpel niet ligt. Dat begon met het bestellen van mijn eigen koffie.
“Mag ik één koffie, alstublieft?”
“Wat voor koffie?”
“Gewone koffie”.
“Wil je een latte?”
“Nee, gewoon koffie, zonder iets erin.”
“Zonder melk?”
“Ja. Gewoon koffie.”
Na een minuut of vijf liep ik dan eindelijk naar buiten, met in mijn hand wat hier een dus 'long black' heet, oftewel een espresso met heet water. Zo 'long' is die 'black' ook niet, het is een behoorlijk straf bakkie, aangezien er twee 'shots' espresso ingaan.
Ik was over deze vorm van 'gewone koffie' dan ook maar matig enthousiast, vandaar dat ik inmiddels maar gewoon ben overgestapt naar de latte. Dat wordt hier het meest gedronken en is koffie met warme melk en ongeveer een centimeter schuim. Niet met veel schuim en cacao, want dat is een cappuccino en ook niet met weinig schuim want dan heet het een flat white.
Dan heb je nog de eerder genoemde long black, de short black (ook wel espresso genoemd), de macchiato (met een heel klein beetje melk), mocha en de chai latte.
En dan dacht je dat het zo wel ingewikkeld genoeg was. Maar je kunt natuurlijk ook nog allemaal verschillende soorten melk gebruiken: vol, mager of soja.
Daarnaast kan je je koffie nog slap, gewoon, sterk of met een dubbel shot espresso bestellen en ook de temperatuur komt in drie keuzemogelijkheden, te zijn 'heet', 'normaal' of 'lauw'.
Uiteraard wil niet iedereen dezelfde maat dus heb je 'piccolo', normaal, medium of groot.
Om de kwaliteit van de koffie te bevorderen wordt de suiker tijdens het maken al gemengd met de espresso dus ook het aantal lepeltjes suiker wordt vermeld in de bestelling. Of het zoetje natuurlijk. Tot slot kan alles uiteraard ook cafeïne vrij.
Zo krijg ik tijdens mijn werk dus wel eens de vraag:
“Can I please have a large, hot, strong, skinny decaf latte, with two sugars?”
Je moet hier bijna gestudeerd hebben om te begrijpen wat voor koffie iemand bestelt, helemaal omdat je het ook nog eens in 'code' op je bonnetje moet schrijven.
Dat studeren doe je bij de Barista School. Hier leer je hoe je koffie maakt. Op een ietwat katerige zaterdagochtend togen Luke en ik dan ook naar een barista school om onszelf de kunst van het maken van het zwarte goud meester te maken. Hopend op een welkomst-bakkie, kregen we helaas eerst een 1,5 uur durend (!) verhaal over espresso waarbij onze docent ons theatraal maar vooral tot in detail de geheimen van een goede koffie uit de doeken deed en ons met oprechte afschuw vertelde over eventuele fouten en de slechte koffies die daaruit voort kunnen komen.
Je moet letten op de druk, hoe grof de maling is, hoe lang de koffie erover doet om uit de machine te komen (als het niet tussen de 17 en 25 seconden duurt heb je dus iets verkeerd gedaan) en hoe de espresso eruit ziet. Dan moet de melk opgeschuimd worden (silky smooth texture) en in de koffie geschonken, waarbij er uiteindelijk bij een aantal van de koffies in een figuurtje geschonken moet worden, de zogenaamde 'latte art'.
Na 6 uur, een 'koffie assessment' en een schriftelijk examen, liepen we naar buiten met het certificaat 'Professional Barista'. Daarmee ben je er echter nog niet. Want hoewel dit certificaat me zeker heeft geholpen bij het vinden van mijn huidige baantjes en ik af en toe koffie mag maken op de rustige momenten, ben ik absoluut niet Chef Koffie in het café. Vooral in de wat meer pretentieuze café's in de hippe wijken vragen ze Barista's met tenminste twee jaar koffie-ervaring. Twee jaar!! De barista moet bij iedere koffie op zoek naar het 'godshot' en geen bakkie mag imperfect zijn.
Je mag dus met recht zeggen dat het maken van koffie hier in Melbourne een carrière genoemd kan worden. En of ik koffies kan maken? Ik ben op weg!
-
08 November 2013 - 08:53
Mamma:
Dat lijkt inderdaad erg ingewikkeld allemaal. Ben wat blij dat de mogelijkheden hier wat beperkt zijn. Houd me dus maar aan mijn eigen "bakkie leut". Hoewel..... -
08 November 2013 - 10:25
Floortje:
Een fijn vooruitzicht, in Australie genieten van een door jou gefabriceerde silky smooth texture latte espresso met of zonder cacao. * Hartje* -
08 November 2013 - 13:16
Joke Harbers:
Hahaaaaa, en ik dacht nog wel dat Nederland een echt koffieland is.
Ik moet je wel zeggen dat ik de gewone filterkoffie toch het allerlekkerst vind.
Hoe is het weer bij jullie?
De herfst is hier losgebarsten, we hebben de eerste storm inmiddels gehad, er zijn weer de nodige dakpannen en bomen gesneuveld.
Ik wens jullie een genoeglijk weekend. ..
Liefs Joke -
08 November 2013 - 13:23
Rianne:
Haha, heel herkenbaar.
Maar de Mac Donalds is ook daar heel anders
dan in Nederland. Daar hebben ze bij de Mac
een verse salade bar, koffiecounter mét ook
al die moeilijke namen en keuzes die jij beschrijft.
Mooi! Volop aan het genieten dus!
Ik heb nog een mooie deal voor je, ik comtact je wel
even via facebook daarvoor.
Blijf genieten, xx -
08 November 2013 - 15:34
Suzan:
Heee, wat goed dat jullie die cursus gedaan hebben! Heb je maar weer mooi een certificaat in the pocket! En die echte handigheid zal je vast al wel in de praktijk aan het opdoen zijn!
Volgens mij kan je alleen nog een "gewoon" bakkie koffie (uit een koffiepot) krijgen in American Diners, met gratis refill! Laatste tijd is er echt zo'n koffiecultuur in opkomst, ik ken zelfs iemand die aan perfecte-kop-koffie-wedstrijden meedoet.
Dikke kus! -
09 November 2013 - 11:49
Gerhard:
Ja, ja! Het blijft koffiedik kijken met die Aussies. -
09 November 2013 - 14:45
Loes Terlouw:
Nou Tess, dan is het leven in Nederland wat betreft koffie maken toch een stuk eenvoudiger.
Ik heb het een stuk makkelijker met het maken van koffie, latte, macchiato, cappuccino en espresso, en dan wel of geen decafe.
Gewoon blijven proberen, dan lukt het vanzelf, tenslotte heb je een diploma!!!
Liefs Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
