12 weken 13 ambachten
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
25 Oktober 2013 | Australië, Melbourne
Als ik bedenk dat ik pas twee maanden in Melbourne woon, voelt dat heel onwerkelijk. Ongeveer 20 verschillende toekomstplannen/ -strategieën zijn de revue gepasseerd en ik ben inmiddels aan mijn derde en vierde baantje toe.
Tijdens het schrijven van mijn vorige blog werkte ik nog in de bar. Hoeveel het stof gaf tot veel interessante verhalen en ik het werk best leuk vond, waren de uren verre van ideaal. Ik ben immers niet naar Australië gekomen om thuis te komen op een uur dat Luke al weer bijna op moet staan om naar zijn werk te gaan.
Via de Australische equivalent van Marktplaats vond ik echter een baan als nanny, voor een drie weken oude tweeling, een jongen en een meisje. Ik gaf mijn baan in de bar op en ruilde de dronken klanten, harde muziek en alcoholische versnaperingen in voor luiers, flesjes, melkboertjes en slaapliedjes.
Na de langen dagen die ik als nanny doorbracht met de baby's had ik moeite om mijn ogen open te houden in de tram naar huis. Het is onmogelijk om in je eentje in de behoeften van twee van die pasgeboren druifjes te voorzien. De moeder was gelukkig ook in huis maar nog volop aan het herstellen van een behoorlijk zware zwangerschap – wat wil je met twee baby's van 3 kilo in je buik – en een keizersnede.
Er was dus 24 uur per dag hulp aanwezig zodat moeders kon rusten als er maar één baby tegelijk wakker was en bijsprong als ze alle twee tegelijkertijd iets nodig hadden.
Ik werkt 3-4 dagen per week, van heel vroeg 's ochtends tot heel laat 's avonds. Die dagen waren één grote baby-waas, waarin je elk besef van tijd verliest en leeft naar wanneer de volgende voeding weer moet worden gegeven.
Flesjes maken, opwarmen, geven – bedjes verschonen – vieze luier verschonen – nog een keer verschonen want meteen weer vies – nieuw rompertje aan want gespuugd – snel een wasje in de wasmachine – met geluk even snel een boterham tussendoor – toch geen boterham want één baby weer wakker – naar buiten met de wandelwagen want dan slapen ze tenminste – mutsjes op, sokjes aan – mutsjes af, sokjes uit – etc etc etc.
Ik kan met inmiddels een meer dan levendige voorstelling maken van het prille moederschap en er is geen betere remedie tegen eventuele rammelende eierstokken. Als ik maar nooit een tweeling krijg.
Mijn carrière als nanny kwam echter prematuur ten einde. Ik was aangenomen bij dit gezin omdat hun vorige nanny voor familieaangelegenheden naar Thailand moest en niet terug zou komen.
Ze kwam wel terug. Weg baan.
Hoewel ik nu niet bepaald een levenslange carrière als nanny ambieer, was dat wel even zuur, vooral aangezien ik mijn vorige baan had opgegeven.
Voordat ik echter de kans had opnieuw te gaan solliciteren, kwam er een voorstel van Luke's ouders om ons te helpen bij het openen van ons vintage cafe waar we het vaak over hadden gehad. Dit bezorgde ons een slapeloze week gevuld met het halsoverkop zoeken naar locaties en informatie vergaren over de benodigde vergunningen, om vervolgens te besluiten dat het om verschillende redenen misschien toch niet zo'n goed idee was.
En nu heb ik weer twee nieuwe baantjes, bij twee verschillende café 's in de buurt. Gewoon lekker overdag. Ik hou daarmee tijd over om alles uit te zoeken over het legaliseren van diploma's, want voordat ik hier in het bureaucratische Australië aan de slag mag in mijn eigen werkveld moet ik nog een flink aantal stappen ondernemen. De eerste stap, het doen van een examen in Engels op academisch niveau heb ik twee weken geleden gedaan. Vandaag komt als het goed is de uitslag binnen en kan ik de volgende stap gaan zetten. In de tussentijd maak ik de beste koffies, maar over Australiërs en hun koffie (don't get me started) vertel ik de volgende keer meer!
Tijdens het schrijven van mijn vorige blog werkte ik nog in de bar. Hoeveel het stof gaf tot veel interessante verhalen en ik het werk best leuk vond, waren de uren verre van ideaal. Ik ben immers niet naar Australië gekomen om thuis te komen op een uur dat Luke al weer bijna op moet staan om naar zijn werk te gaan.
Via de Australische equivalent van Marktplaats vond ik echter een baan als nanny, voor een drie weken oude tweeling, een jongen en een meisje. Ik gaf mijn baan in de bar op en ruilde de dronken klanten, harde muziek en alcoholische versnaperingen in voor luiers, flesjes, melkboertjes en slaapliedjes.
Na de langen dagen die ik als nanny doorbracht met de baby's had ik moeite om mijn ogen open te houden in de tram naar huis. Het is onmogelijk om in je eentje in de behoeften van twee van die pasgeboren druifjes te voorzien. De moeder was gelukkig ook in huis maar nog volop aan het herstellen van een behoorlijk zware zwangerschap – wat wil je met twee baby's van 3 kilo in je buik – en een keizersnede.
Er was dus 24 uur per dag hulp aanwezig zodat moeders kon rusten als er maar één baby tegelijk wakker was en bijsprong als ze alle twee tegelijkertijd iets nodig hadden.
Ik werkt 3-4 dagen per week, van heel vroeg 's ochtends tot heel laat 's avonds. Die dagen waren één grote baby-waas, waarin je elk besef van tijd verliest en leeft naar wanneer de volgende voeding weer moet worden gegeven.
Flesjes maken, opwarmen, geven – bedjes verschonen – vieze luier verschonen – nog een keer verschonen want meteen weer vies – nieuw rompertje aan want gespuugd – snel een wasje in de wasmachine – met geluk even snel een boterham tussendoor – toch geen boterham want één baby weer wakker – naar buiten met de wandelwagen want dan slapen ze tenminste – mutsjes op, sokjes aan – mutsjes af, sokjes uit – etc etc etc.
Ik kan met inmiddels een meer dan levendige voorstelling maken van het prille moederschap en er is geen betere remedie tegen eventuele rammelende eierstokken. Als ik maar nooit een tweeling krijg.
Mijn carrière als nanny kwam echter prematuur ten einde. Ik was aangenomen bij dit gezin omdat hun vorige nanny voor familieaangelegenheden naar Thailand moest en niet terug zou komen.
Ze kwam wel terug. Weg baan.
Hoewel ik nu niet bepaald een levenslange carrière als nanny ambieer, was dat wel even zuur, vooral aangezien ik mijn vorige baan had opgegeven.
Voordat ik echter de kans had opnieuw te gaan solliciteren, kwam er een voorstel van Luke's ouders om ons te helpen bij het openen van ons vintage cafe waar we het vaak over hadden gehad. Dit bezorgde ons een slapeloze week gevuld met het halsoverkop zoeken naar locaties en informatie vergaren over de benodigde vergunningen, om vervolgens te besluiten dat het om verschillende redenen misschien toch niet zo'n goed idee was.
En nu heb ik weer twee nieuwe baantjes, bij twee verschillende café 's in de buurt. Gewoon lekker overdag. Ik hou daarmee tijd over om alles uit te zoeken over het legaliseren van diploma's, want voordat ik hier in het bureaucratische Australië aan de slag mag in mijn eigen werkveld moet ik nog een flink aantal stappen ondernemen. De eerste stap, het doen van een examen in Engels op academisch niveau heb ik twee weken geleden gedaan. Vandaag komt als het goed is de uitslag binnen en kan ik de volgende stap gaan zetten. In de tussentijd maak ik de beste koffies, maar over Australiërs en hun koffie (don't get me started) vertel ik de volgende keer meer!
-
25 Oktober 2013 - 04:38
Rianne:
Hee Tessa
Heerlijk verhaal weer, je schrijft nog steeds leuk!
Er is daar ook een gebouw in Melbourne dat heel
veel lijkt op het roc gebouw naast het station, maar
dat had je vast al gezien, zo apart vond ik dat.
Succes met regelen en werken en geniet ondertussen volop!!
Groet -
25 Oktober 2013 - 08:00
Feija:
Ohhhh ik weet dat je nu niet aan kinderen kunt denken door je Job als nanny... Maar misschien is het een idee om jullie zoon (wanneer de tijd dus rijp is) Job te noemen..
Bikkelientje ik vind je stoer! <3 -
25 Oktober 2013 - 08:33
Nora:
Vintage cafe? Dat klinkt cool genoeg om niet definitief naar de prullenbak te verwijzen! Fijn dat je nieuwe baantjes minder kindergeschrei en minder nachtbrakerigheid hebben :-) Dikke liefs -
25 Oktober 2013 - 08:48
Jordy En Kevin:
Hey Tessa, leuk om je verhaal te lezen! Fijn dat je 2 baantjes hebt gevonden waarbij je overdag kan werken. Succes met het maken van de beste koffies ;-)
xx -
25 Oktober 2013 - 09:34
Joke Harbers:
Hoi Tessa,
Ik ben benieuwd naar je cijfers. . krijg je toch nog een herfstrapport.
Als jullie café opengaat dan kom ik als het "happy hour" is. ..
Veel succes met al die paperassen.
Een knuffel uit Rijssen -
25 Oktober 2013 - 09:37
Ilse:
Hey!
Echt respect dat je het überhaupt hebt volgehouden als nanny. Baby's zijn niet echt mijn ding zoals je weet ghege.
Jammer dat het vintage café niets is geworden...
Gelukkig wel weer lekker aan het werk. En dicht bij huis is altijd prettig :)
Succes met de diploma legaliseren fenomeen. Maar dat komt vast goed.
Liefs ilse -
25 Oktober 2013 - 09:58
Suzan:
Hee lieverd, fijne update! En wat hou je jezelf lekker bezig!
Hebben jullie besloten dat het vintage café überhaupt geen goed idee is, of alleen nu op dit moment?
Succes met de diploma's. Hoop dat het niet teveel bureaucratische rompslomp is.
Kus! -
25 Oktober 2013 - 15:09
Janna Enedu:
Hoi Tessa.weer een schitterend verhaal.
Omdat we geregeld kijken naar Masterchef Australie hebben we een klein beetje een idee hoe het geweldige land er uitziet.
Vooral nu met het miezerige herfstweer zijn we best wel eens jaloers.
We blijven uitzien naar volgende afleveringen van <>
Veel succes !
Janna en Edu -
25 Oktober 2013 - 16:31
Jan Gerritsen:
Toch zit er overeenkomst tussen je werk als nanny en daar in de kroeg: Je weet dat kinderen en dronkaards, voorzover ze daar mogen blijven in een cafe, de waarheid spreken. Fijn om te weten dat je op zulke mensen kunt bouwen.
Verder steeds weer verbaasd over je verteltrant, leest aangenaam.
Jan -
25 Oktober 2013 - 17:16
Heleen:
tja rammelende eierstokken die houden dan wel even op met rammelen. Veel succes met je verdere pogingen om de juiste baan te vinden. Maar dat komt beslist goed alle goede dingen gaan in meervoud.
hier in Hongarije gaat alles goed. Zo langzamerhand valt alles op zijn plaats.
-
27 Oktober 2013 - 13:57
Loes Terlouw:
Hey Tess,
Leuk om weer een verhaal van je te lezen.
Volgens mij begin je daar al aardig de weg te vinden
in de wereld van alle bureaucratie, hopelijk ben je geslaagd voor het examen engels
Gelukkig heb je toch weer werk gevonden, de cafe's blijven trekken he :-) is ook meestal
heel gezellig. Moet je voor je andere diploma;s ook weer examen doen, of wordt het zo geaccepteerd?
Veel sterkte, Liefs Loes -
14 November 2013 - 13:11
Kim Van Oel:
Hi Tess,
Ik liep een beetje achter met m'n mails. Maar je bericht is nu toch weer erg actueel :-)))) Goed te weten dat er down under een uitstekende nanny zit, mochten we die een keertje nodig hebben. Alles gaat helemaal goed hier. We zijn heerlijk aan het genieten van onze Duuk !!! Kus aan Luke !!! Liefs, Kim.
-
14 November 2013 - 13:12
Kim Van Oel:
Tess, heb je trouwens ook een Skype adres???
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
