Bye bye Wa
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
24 Maart 2008 | Ghana, Wa
Het is nu echt aftellen geblazen. Nog 2 dagen, dan vertrek ik uit Wa, nog 8 dagen, dan ben ik in Syrie, en nog 4 weken en dan ben ik in Nederland.
De zes maanden zijn hier eigenlijk ontzettend snel voorbij gegaan, al heb ik genoeg tijd gehad om veel dingen te doen en te beginnen, die ik in deze laatste dagen allemaal goed probeer af te sluiten.
Ik zeg gedag tegen vrienden en kennissen, waarbij ik probeer om niemand te vergeten, dus ook niet het vrouwtje bij wie ik dagelijks mijn thee koop of de buurvrouw van drie huizen verderop. Iedereen vraagt hoe snel ik weer terugkom, ik kan immers niet te lang wegblijven nu ik zo’n ‘echte Ghanese’ geworden ben.
Dat ik hier ooit nog terugkom, dat kan ik ze wel met zekerheid vertellen. Wanneer en voor hoe lang, dat weet ik niet, maar Ghana heeft me voor altijd gegrepen, en ik denk dat ik daar nooit meer helemaal vanaf kom. Want het kan toch niet zo zijn dat ik nooit meer van mijn leven Banku en Tiset eet, 16 uur lang in een te krappe bus zit of mijn zaterdagavond doorbreng in de jamboree.
Maar voor nu is het wel even welletjes. De 6 maanden waren voor mij eigenlijk precies lang genoeg en ik heb nu dan ook, in tegenstelling tot vorige keer dat ik wegging, het gevoel dat het goed is zo, dat ik klaar ben.
Zo heb ik, met behulp van de schenkingen van al mijn lieve vrienden en familieleden, veel goede dingen hier kunnen doen, waarvan ik nu ook eindelijk alle foto’s bij elkaar heb!
Een groot deel van het geld is naar het straatmeidenproject gegaan (zie foto’s ‘1’). Ik heb een aantal nieuwe boeken gekocht, schrijfmaterialen en ik heb bij de timmerman houten telramen laten maken. De container is van binnen en buiten geschilderd (zie foto’s), de elektriciteit is aangelegd, het dak is afgemaakt en er wordt grind gestort om de kloof tussen de veranda en de goot op te vullen.
Justina, het 24-jarige meisje met aids, heeft inmiddels een nieuwe scooter aan kunnen schaffen, waarmee ze weer dagelijks zonder problemen naar haar werk als juf op de basisschool kan gaan.
Voor Lucy, de ‘madam’ bij wie ik in de leer ben geweest de afgelopen maanden, heeft een nieuwe tafel gekregen om aan te werken (zie foto’s ‘2’). Hierdoor is er in de eerste plaats meer ruimte, maar het is ook veel beter voor haar rug, waar ze door het werken aan ongeschikte tafels erg veel last van had.
Grace staat inmiddels dagelijks in de haarsalon te wassen, krullen, permanenten en vlechten (zie foto’s ‘3’).
Joe zijn kleine winkeltje is gerealiseerd. (zie foto’s ‘4’) De basisschool voor verstandelijk gehandicapte kinderen heeft hem eindelijk met pensioen gestuurd en nu kan hij dagelijks spulletjes verkopen om zo zijn zaakje weer uit te breiden.
Prisca heeft een bedrag gekregen om de huur van een pand voor 2 jaar te bekostigen, waar ze binnen enkele maanden een bar annex eetgelegenheid wil vestigen.
Verder zijn er veel kleine bedragen naar verschillende personen gegaan, voor bijvoorbeeld ziekenhuisrekeningen, brandhout, voedsel en kleding.
Het geld is tot de laatste cent opgegaan en ik ben tevreden over de resultaten en de manier waarop ik het heb besteed, ik hoop dat hetzelfde geldt voor iedereen die zo gul is geweest geld te storten!
Over het werk dat ik hier heb verricht ben ik ook tevreden, maar het is ook heel fijn geweest om alle mensen die ik al kende weer te zien, en om ook nieuwe vrienden te maken. Kortom, mijn periode hier was weer een groot succes en ik ben blij dat ik weer ben gegaan. Maar nu heb ik even zin om naar huis te komen!
Liefs,
Tessa
PS: Voor de liefhebbers upload ik bij deze afsluitende blog nog even een hele bups foto’s, waaronder die van Burkina Faso!
De zes maanden zijn hier eigenlijk ontzettend snel voorbij gegaan, al heb ik genoeg tijd gehad om veel dingen te doen en te beginnen, die ik in deze laatste dagen allemaal goed probeer af te sluiten.
Ik zeg gedag tegen vrienden en kennissen, waarbij ik probeer om niemand te vergeten, dus ook niet het vrouwtje bij wie ik dagelijks mijn thee koop of de buurvrouw van drie huizen verderop. Iedereen vraagt hoe snel ik weer terugkom, ik kan immers niet te lang wegblijven nu ik zo’n ‘echte Ghanese’ geworden ben.
Dat ik hier ooit nog terugkom, dat kan ik ze wel met zekerheid vertellen. Wanneer en voor hoe lang, dat weet ik niet, maar Ghana heeft me voor altijd gegrepen, en ik denk dat ik daar nooit meer helemaal vanaf kom. Want het kan toch niet zo zijn dat ik nooit meer van mijn leven Banku en Tiset eet, 16 uur lang in een te krappe bus zit of mijn zaterdagavond doorbreng in de jamboree.
Maar voor nu is het wel even welletjes. De 6 maanden waren voor mij eigenlijk precies lang genoeg en ik heb nu dan ook, in tegenstelling tot vorige keer dat ik wegging, het gevoel dat het goed is zo, dat ik klaar ben.
Zo heb ik, met behulp van de schenkingen van al mijn lieve vrienden en familieleden, veel goede dingen hier kunnen doen, waarvan ik nu ook eindelijk alle foto’s bij elkaar heb!
Een groot deel van het geld is naar het straatmeidenproject gegaan (zie foto’s ‘1’). Ik heb een aantal nieuwe boeken gekocht, schrijfmaterialen en ik heb bij de timmerman houten telramen laten maken. De container is van binnen en buiten geschilderd (zie foto’s), de elektriciteit is aangelegd, het dak is afgemaakt en er wordt grind gestort om de kloof tussen de veranda en de goot op te vullen.
Justina, het 24-jarige meisje met aids, heeft inmiddels een nieuwe scooter aan kunnen schaffen, waarmee ze weer dagelijks zonder problemen naar haar werk als juf op de basisschool kan gaan.
Voor Lucy, de ‘madam’ bij wie ik in de leer ben geweest de afgelopen maanden, heeft een nieuwe tafel gekregen om aan te werken (zie foto’s ‘2’). Hierdoor is er in de eerste plaats meer ruimte, maar het is ook veel beter voor haar rug, waar ze door het werken aan ongeschikte tafels erg veel last van had.
Grace staat inmiddels dagelijks in de haarsalon te wassen, krullen, permanenten en vlechten (zie foto’s ‘3’).
Joe zijn kleine winkeltje is gerealiseerd. (zie foto’s ‘4’) De basisschool voor verstandelijk gehandicapte kinderen heeft hem eindelijk met pensioen gestuurd en nu kan hij dagelijks spulletjes verkopen om zo zijn zaakje weer uit te breiden.
Prisca heeft een bedrag gekregen om de huur van een pand voor 2 jaar te bekostigen, waar ze binnen enkele maanden een bar annex eetgelegenheid wil vestigen.
Verder zijn er veel kleine bedragen naar verschillende personen gegaan, voor bijvoorbeeld ziekenhuisrekeningen, brandhout, voedsel en kleding.
Het geld is tot de laatste cent opgegaan en ik ben tevreden over de resultaten en de manier waarop ik het heb besteed, ik hoop dat hetzelfde geldt voor iedereen die zo gul is geweest geld te storten!
Over het werk dat ik hier heb verricht ben ik ook tevreden, maar het is ook heel fijn geweest om alle mensen die ik al kende weer te zien, en om ook nieuwe vrienden te maken. Kortom, mijn periode hier was weer een groot succes en ik ben blij dat ik weer ben gegaan. Maar nu heb ik even zin om naar huis te komen!
Liefs,
Tessa
PS: Voor de liefhebbers upload ik bij deze afsluitende blog nog even een hele bups foto’s, waaronder die van Burkina Faso!
-
24 Maart 2008 - 09:50
Mamma:
Hey Tessa, ben zo trots op jou. Fijn dat alle gelden zo goed terecht zijn gekomen door ze te besteden aan projecten die hoop geven voor de toekomst. Fijn dat je weer zin hebt naar huis te komen want we missen je erg en zullen heel blij zijn je weer te zien. Maar we weten ook dat afscheid nemen pijn doet. Daarom heel veel sterkte voor die laatste dagen.
Veel liefs, kus, mamma -
24 Maart 2008 - 09:55
Ineke:
Ha Tess,
Fijn dat je met het geld zoveel goede dingen hebt kunnen doen. Ik kan me voorstellen dat je je hart verpand hebt aan Ghana.
Voor nu wacht het volgende avontuur.
Goede reis en wees voorzichtig. Maar bovenal alle goeds daar in Syrie.
We kijken uit naar je terugkeer.
Liefs, Ineke -
24 Maart 2008 - 10:06
Karlijn:
Hey Tessa,
Het is lang geleden dat ik iets van me heb laten horen, maar ik wil je ook nog even voor de laatste periode heel veel geluk en plezier wensen! Ik heb je weblog gevolgd en je hebt écht hele goede dingen gedaan. Hopelijk niet alleen voor anderen, maar ook voor jezelf ;-) Maar zo te horen zit dat wel goed, ik ben benieuwd naar je verhalen!
Zes maanden gaan snel, ook ik kan het weten.. Het voelt eeuwen geleden dat ik uberhaupt in Nijmegen woonde. Ik hoop je snel mijn nieuwe leventje te kunnen laten zien!
"Goede reis, hou je haaks en kijk goed uit" (Spinvis - Astronaut)
Dikke kus, Karlijn
-
24 Maart 2008 - 10:57
Martien Admiraal:
Hoi Tessa,
Fijn voor jou dat je met een goed en tevreden gevoel kunt afronden wat je eens begonnen bent. Jij gaat en Maartje blijft nog een half jaar. Ik heb begrepen dat jullie elkaar nodig hadden, het was fij om samen een wit volkje te zijn. Alhoewel je af en toe vergat dat je wit was tussen al die zwarten. Dat is een goed teken. Zo voelde je je een en verbonden met het volk van Wa. Succes met het afscheid nemen en doe de groetjes aan Maartje. Tiny en Martien. -
24 Maart 2008 - 11:15
Suzan:
Mooie dingen heb je daar gedaan, Tess! Je hebt echt wat neergezet en laat iets achter waar de mensen nog veel profijt van kunnen hebben in de toekomst. Geweldig!
Dikke kus! -
24 Maart 2008 - 13:06
Frits En Dieny:
Hoi Tess,
Alweer een bijzondere fase in je leven afgesloten. Het moet een bijzondere ervaring voor je zijn. We vragen ons af hoeveel moeite het je straks zal gaan kosten om weer helemaal om te schakelen naar het hectische hollandse leven en dito klimaat. Vandaag, tweede Paasdag, hebben de een "witte Pasen" i.p.v. een "witte Kerst" meegemaakt.
Sowieso zijn we erg trots op wat je allemaal bereikt hebt; daarmee is je verblijf erg zinvol geworden. We hopen dat je er straks ook zo naar terug zal kijken.
Goede reis naar Syrie en hou je taai -
24 Maart 2008 - 15:11
Jannetje:
He tessa!
Wat gaat de tijd snel zeg! Alweer een halfjaar voorbij in Ghana. Mooi dat je er tevreden op terug kunt kijken. Ik geloof dat het land en de mensen je gegrepen hebben. Goede reis naar Syrie!
Liefs Jannetje. -
24 Maart 2008 - 20:25
Josje En Jan:
Hallo Tessa, Je talenten zijn wel aangesproken als ik lees wat er allemaal uit je handen is gekomen. We verheugen ons erop je weer te zien, maar eerst nog even toeren door Syrie, veel plezier daar
en tot je thuiskomst.
Jan -
25 Maart 2008 - 11:57
Ingrid:
Hey Tessa,
jee ik heb al lang niet op je site gekeken en nu ga je al weer bijna weg joh! maar super om je verhalen te lezen, wat heb je veel gedaan! geniet nog van je laatste weken en succes met afscheid nemen. ik zie je over een tijdje wel bij feija!
liefs, Ingrid -
25 Maart 2008 - 21:48
Tante Loes:
Hoi Tes, ja meid de laatste loodjes en het zit er weer op. Jekunt trots zijn op je zelf, je hebt daar goed werk verricht, afscheid nemen doet pijn maar je hebt nog een leuke tijd in Syrie in het vooruitzicht,geniet ervan en wees voorzichtig, en voor straks een veilige thuisreis.
Liefs tante Loes. -
26 Maart 2008 - 13:40
.feija.:
Tesss!!!!
Wat ben ik blij te lezen dat het gevoel goed is, dat je er voor nu 'klaar' mee bent.. Zo kun je straks, nadat je eerst een ongelooflijke mooie reis door Syrie hebt gemaakt, goed thuis komen..
Ik heb al in geen maanden meer roti gegeten en heb ook besloten om te wachten tot jij weer terug bent, als welkomsmaaltijd.. ;)..
dikke kus!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
