Jordanie
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
14 April 2008 | Jordanië, Amman
Toen ik net in Syrie aankwam, had ik een beetje last van een cultuurschok. Ik liep maar een beetje achter Nora aan te hobbelen waarbij ik de oude stad, die er uitziet als een sprookje uit duizend-en-een-nacht wel opmerkte, maar niet echt registreerde. Alsof het de normaaltste zaak van de wereld was zat ik iedere in een idyllisch cafeetje aan een waterpijp te lurken en liep ik door de drukke souk, zonder te beseffen hoe bijzonder dat eigenlijk allemaal was.
Pas in Jordanie begon het besef te dagen: Ik zit hier verdorie wel in het midden oosten, in de Arabische wereld!
De wereld, bijvoorbeeld waarin het een sociale aangelegenheid is om de halve dag in de Hammam te zitten. Ook Nora en ik besloten ons nog even grondig schoon te gaan stomen en schrobben voordat we op weg gingen naar het stoffige Jordanie.
We begrepen niet precies wat alles betekende op het bordje waarop stond wat je allemaal kon laten doen of bestellen in de Hammam, maar omdat het niet zo duur was besloten gewoon de volle behandeling te ondergaan.
Dit hield in dat we eerst de stoomkamer ingeduwd werden, tot er een zwaarlijvige vrouw van in de 50, met een soort natte (want stoom) pyama aan haar lijf geplakt binnenkwam en riep: MASSAGE?!?!
Het eerste deel van de massage is eigenlijk een scrub, waarbij je op de stenen vloer van de Hammam moet gaan liggen en de vrouw met de pyama je van top tot teen afscrubt (en even voor de duidelijkheid, je hebt in de hammam dus niets aan). Bij het tweede deel moet je op een tafel gaan liggen, wordt je rijkelijk besproeit met een soort zeepwater en masseert de vrouw met pyama zo’n beetje elk deel van je lichaam, met uitzondering van je kruis.
Al liggend op die tafel, face down, vroeg ik me even af of ik dit nou inderdaad wel allemaal zo prettig vond, maar gelukkig duurde de hele behandeling maar een paar minuten en kon ik me daarna gaan wassen bij 1 van de marmeren bassins, met behulp van een kommetje, een stuk olijfzeef en iets wat leek op een bosje gedroogd gras en als spons moest fungeren.
Fris gewassen konden we de volgende dag naar Jordanie vertrekken, over een weg die vooral langs verassend veel ‘niks’ (oftewel zand en stenen met af en toe een bedoeinenkamp) leidt.
De hoofdstad Amman, doet een stuk westerser aan dan Damascus, wat onder andere komt doordat zoveel mensen Engels spreken.
Nora heeft een redelijke arabische woordenschat, maar het mijne is beperkt tot ‘hallo’, ‘dankuwel’, ‘ pardon’ en ‘1 waterpijp alstublieft’. (Dat laatste heeft vooral te maken met het feit dat ik ben gestopt met roken en het lijden een beetje verzacht met eenmaaldaags een waterpijp.) Ondanks dat mijn kennis van het Arabisch dus danig is uitgebreid kom ik er eigenlijk nergens mee (behalve dan bij mijn waterpijp) en voel ik me in Syrie soms best afgesloten van de Syriers, omdat ik niet even gewoon een praatje met ze kan maken.
In Amman echter, spraken zelfs de taxichauffeurs en winkelmeneertjes Engels, wat voor mij toch wel een verademing was.
Na een dagje de belangrijkste toeristische attracties in Amman bekijken, reisden we door naar Petra. Deze stad is niet alleen uit steen gehouwen, zoals ik in mijn vorige blog beschreef, maar ook nog drieduizend jaar (ofzo), heel goed bewaard en bovendien misschien wel het indrukwekkenste dat ik ooit heb gezien.
Ik was constant verrast, onder de indruk, enthousiast en zelfs verrukt van alles wat ik zag van de stad Petra en de scenery daaromheen.
Dit werd enigzins getemperd door de busladingen toeristen met wandelschoenen en opgetrokken sokken (en mondkapjes en handschoenen, in het geval van de Japanners) die steeds mijn foto’s verpestten.
Daarnaast waren er nog de bedoeine-gidsen die erg hun best deden me af te leiden van de geweldige uitzichten. Ze komen op hun ezeltje stoer naast je hobbelen alsof ze uit het raampje van hun super-de-luxe auto hangen en vragen vervolgens of ze je naar boven op de berg moeten rijden. Vaak is dat voor een ‘very special price for you, just today!’ en soms is het zelfs ‘for you is free, I don’t charge, oeh, beautiful lady, come on my donkey!.
Na anderhalve dag Petra deden we een dagtripje naar de woestijn van Wadi Rum, waarbij we heel decadent door onze privegids Sami werden rondgereden in een 4WD, en alle langs alle bijzondere rotsformaties en eeuwenoude rotstekeningen werden geleid. Dit alles met op de achtergrond het jaren ’80 cassettebandje dat Sami gedurende de 8-uur-durende tour onafgebroken draaide, waardoor ik nog dagen ‘the final countdown’ en ‘daddy cool’ liep te zingen.
Op bezoek in een bedoeinekamp (ook deel van de tour) werden we eerst uitgedost als bedoeinevrouwen (wat voor mij dus echt niet had gehoeven), om vervolgens bedoeinebrood met verse schapenmelk aangeboden te krijgen. De schapenmelk was volgens Sami een mix van melk van een wit en een zwart schaap, wat het nog lekkerder maakte dan normaal.
Tegen het eind van mijn eerste bekertje swas ik een beetje misselijk, en tegen het eind van mijn tweede bekertje begon ik bijna te kokhalzen. Geen schapenmelk meer voor mij, al komt het van een roze en een blauw schaap.
De laatste avond in het zuiden van Jordanie brachten we door in de ‘cave bar’, een drinkgelegenheid in een oude, door mensen uitgehouwen grot. Hier maken toeristen zich belachelijk door te proberen de bedoeinen bij te houden in de uitvoering van een traditionele dans en hadden wij de grootste moeite om ons te bevrijden van Abdallah, een gids die ons de eerste dag een tour door Petra had gegeven en die echt ‘ oprecht verliefd op me was en al sinds hij me had ontmoet aan niets anders meer had gedacht’.
Ik nam hem al niet serieus vanaf het moment dat hij zei dat ik echt de mooiste ogen had die hij ooit, bij wie dan ook had gezien en dat hij medelijden had met de sterren omdat ze bij mijn ogen in het niet vielen. Hij daalde verder en verder in mijn achting naarmate hij meer ‘romantische’ opmerkingen van hetzelfde kaliber maakte en de grens was bereikt toen hij zei: ‘ Is your mother a bee? Cause she’s made such a honey’.
Ondanks dat Petra ontzettend mooi was, vond ik het niet erg om alle toeristen, bedoeinen op ezels, toerischtische prijzen en Abdallah achter me te laten om wederom naar Amman te gaan. Vanuit hier hebben we een dagtripje gedaan naar de de dode zee (ik geloof nooit dat water dat zo zout is goed voor je is, ik had meer het gevoel alsof ik, als ik te lang in het water zou liggen, langzaam op zou lossen) en naar Mount Nebo, waar moses zou zijn overleden.
Hierna zijn we gisteren teruggekomen in Damascus, en morgen gaan we weer door om de rest van Syrie te gaan ontdekken. 1 ding kan ik in ieder geval al met zekerheid zeggen: het Midden Oosten is gaaf!
Liefs,
Tessa
PS: Voor nora's verslag van de reis, check www.geschiedenisstrebers.com/nora
PS2: mocht je schrikken van mijn zwarte haar op de foto’s, dat was een ongelukje; op het pakje henna stond echt bruin...
Pas in Jordanie begon het besef te dagen: Ik zit hier verdorie wel in het midden oosten, in de Arabische wereld!
De wereld, bijvoorbeeld waarin het een sociale aangelegenheid is om de halve dag in de Hammam te zitten. Ook Nora en ik besloten ons nog even grondig schoon te gaan stomen en schrobben voordat we op weg gingen naar het stoffige Jordanie.
We begrepen niet precies wat alles betekende op het bordje waarop stond wat je allemaal kon laten doen of bestellen in de Hammam, maar omdat het niet zo duur was besloten gewoon de volle behandeling te ondergaan.
Dit hield in dat we eerst de stoomkamer ingeduwd werden, tot er een zwaarlijvige vrouw van in de 50, met een soort natte (want stoom) pyama aan haar lijf geplakt binnenkwam en riep: MASSAGE?!?!
Het eerste deel van de massage is eigenlijk een scrub, waarbij je op de stenen vloer van de Hammam moet gaan liggen en de vrouw met de pyama je van top tot teen afscrubt (en even voor de duidelijkheid, je hebt in de hammam dus niets aan). Bij het tweede deel moet je op een tafel gaan liggen, wordt je rijkelijk besproeit met een soort zeepwater en masseert de vrouw met pyama zo’n beetje elk deel van je lichaam, met uitzondering van je kruis.
Al liggend op die tafel, face down, vroeg ik me even af of ik dit nou inderdaad wel allemaal zo prettig vond, maar gelukkig duurde de hele behandeling maar een paar minuten en kon ik me daarna gaan wassen bij 1 van de marmeren bassins, met behulp van een kommetje, een stuk olijfzeef en iets wat leek op een bosje gedroogd gras en als spons moest fungeren.
Fris gewassen konden we de volgende dag naar Jordanie vertrekken, over een weg die vooral langs verassend veel ‘niks’ (oftewel zand en stenen met af en toe een bedoeinenkamp) leidt.
De hoofdstad Amman, doet een stuk westerser aan dan Damascus, wat onder andere komt doordat zoveel mensen Engels spreken.
Nora heeft een redelijke arabische woordenschat, maar het mijne is beperkt tot ‘hallo’, ‘dankuwel’, ‘ pardon’ en ‘1 waterpijp alstublieft’. (Dat laatste heeft vooral te maken met het feit dat ik ben gestopt met roken en het lijden een beetje verzacht met eenmaaldaags een waterpijp.) Ondanks dat mijn kennis van het Arabisch dus danig is uitgebreid kom ik er eigenlijk nergens mee (behalve dan bij mijn waterpijp) en voel ik me in Syrie soms best afgesloten van de Syriers, omdat ik niet even gewoon een praatje met ze kan maken.
In Amman echter, spraken zelfs de taxichauffeurs en winkelmeneertjes Engels, wat voor mij toch wel een verademing was.
Na een dagje de belangrijkste toeristische attracties in Amman bekijken, reisden we door naar Petra. Deze stad is niet alleen uit steen gehouwen, zoals ik in mijn vorige blog beschreef, maar ook nog drieduizend jaar (ofzo), heel goed bewaard en bovendien misschien wel het indrukwekkenste dat ik ooit heb gezien.
Ik was constant verrast, onder de indruk, enthousiast en zelfs verrukt van alles wat ik zag van de stad Petra en de scenery daaromheen.
Dit werd enigzins getemperd door de busladingen toeristen met wandelschoenen en opgetrokken sokken (en mondkapjes en handschoenen, in het geval van de Japanners) die steeds mijn foto’s verpestten.
Daarnaast waren er nog de bedoeine-gidsen die erg hun best deden me af te leiden van de geweldige uitzichten. Ze komen op hun ezeltje stoer naast je hobbelen alsof ze uit het raampje van hun super-de-luxe auto hangen en vragen vervolgens of ze je naar boven op de berg moeten rijden. Vaak is dat voor een ‘very special price for you, just today!’ en soms is het zelfs ‘for you is free, I don’t charge, oeh, beautiful lady, come on my donkey!.
Na anderhalve dag Petra deden we een dagtripje naar de woestijn van Wadi Rum, waarbij we heel decadent door onze privegids Sami werden rondgereden in een 4WD, en alle langs alle bijzondere rotsformaties en eeuwenoude rotstekeningen werden geleid. Dit alles met op de achtergrond het jaren ’80 cassettebandje dat Sami gedurende de 8-uur-durende tour onafgebroken draaide, waardoor ik nog dagen ‘the final countdown’ en ‘daddy cool’ liep te zingen.
Op bezoek in een bedoeinekamp (ook deel van de tour) werden we eerst uitgedost als bedoeinevrouwen (wat voor mij dus echt niet had gehoeven), om vervolgens bedoeinebrood met verse schapenmelk aangeboden te krijgen. De schapenmelk was volgens Sami een mix van melk van een wit en een zwart schaap, wat het nog lekkerder maakte dan normaal.
Tegen het eind van mijn eerste bekertje swas ik een beetje misselijk, en tegen het eind van mijn tweede bekertje begon ik bijna te kokhalzen. Geen schapenmelk meer voor mij, al komt het van een roze en een blauw schaap.
De laatste avond in het zuiden van Jordanie brachten we door in de ‘cave bar’, een drinkgelegenheid in een oude, door mensen uitgehouwen grot. Hier maken toeristen zich belachelijk door te proberen de bedoeinen bij te houden in de uitvoering van een traditionele dans en hadden wij de grootste moeite om ons te bevrijden van Abdallah, een gids die ons de eerste dag een tour door Petra had gegeven en die echt ‘ oprecht verliefd op me was en al sinds hij me had ontmoet aan niets anders meer had gedacht’.
Ik nam hem al niet serieus vanaf het moment dat hij zei dat ik echt de mooiste ogen had die hij ooit, bij wie dan ook had gezien en dat hij medelijden had met de sterren omdat ze bij mijn ogen in het niet vielen. Hij daalde verder en verder in mijn achting naarmate hij meer ‘romantische’ opmerkingen van hetzelfde kaliber maakte en de grens was bereikt toen hij zei: ‘ Is your mother a bee? Cause she’s made such a honey’.
Ondanks dat Petra ontzettend mooi was, vond ik het niet erg om alle toeristen, bedoeinen op ezels, toerischtische prijzen en Abdallah achter me te laten om wederom naar Amman te gaan. Vanuit hier hebben we een dagtripje gedaan naar de de dode zee (ik geloof nooit dat water dat zo zout is goed voor je is, ik had meer het gevoel alsof ik, als ik te lang in het water zou liggen, langzaam op zou lossen) en naar Mount Nebo, waar moses zou zijn overleden.
Hierna zijn we gisteren teruggekomen in Damascus, en morgen gaan we weer door om de rest van Syrie te gaan ontdekken. 1 ding kan ik in ieder geval al met zekerheid zeggen: het Midden Oosten is gaaf!
Liefs,
Tessa
PS: Voor nora's verslag van de reis, check www.geschiedenisstrebers.com/nora
PS2: mocht je schrikken van mijn zwarte haar op de foto’s, dat was een ongelukje; op het pakje henna stond echt bruin...
-
14 April 2008 - 13:22
Eva:
hee Tessa!
Lang geleden dat ik even iets van me heb laten horen. Klinkt als weer een hele vernieuwende belevenis dat midden oosten, volgende bestemming om een tijdje te wonen of blijft het bij een 'vakantie' plek?
Willem en ik zijn onze spullen ook aan het pakken, wij beginnen volgende week dinsdag aan onze trip door Europa met als 'eind bestemming' turkije. Nu al zin in! Een weekje later kom jij terug, we zien elkaar daarna wel weer! en voor nu; nog even genieten van al het moois daar!
Liefs,
Eva -
14 April 2008 - 13:39
Mamma:
Hoi Tessa, zo te lezen heel wat andere en nieuwe ervaringen. Jullie zijn aardig druk geweest. Merk dat je het heel erg naar je zin hebt. Mooie foto`s heb je gemaakt. Zwart haar is niet lelijk, het staat je, op de foto`s in elk geval, goed. Doe voorzichtig, groet Nora en nog een fijne tijd.
Liefs. -
14 April 2008 - 15:20
.feija.:
hahaahha.. die oneliners!!! Geniaal!!!
En je haar.. Het ziet er prachtig uit!!! Ben benieuwd hoe het in het 'echt' staat.. Kortom, ik heb zin om je weer te zien!!!
dikke kus! -
14 April 2008 - 15:25
Frits En Dieny:
Hoi Tess,
In een woord indrukwekkend, zowel je verslag als de foto's.
Enne,.......je moeder heeft gelijk. Dat zwarte haar staat je ontzettend goed!
Veel plezier daar, geniet ervan. -
14 April 2008 - 20:34
Ciska:
Heej Tessa, Gaaf gaaf gaaf in drie woorden omschreven! als je weer terug bent kom je maar snel een keer een lekker waterpijpje bij ons roken. Ik heb even goed beraad gehad met het HUIS. En besloten dat omdat je gestopt bent met roken, je gewoon bij ons MOET komen wonen. We zullen de kick-off methode in gang zetten en je met open armen ontvangen! Geniet van je reis en tot snel.
Kus Ciska -
15 April 2008 - 10:43
Eef:
Hi Tjikkie!!
Looking good in black!! Ook t midden oosten ziet er idd spectaculair uit. Geniet ervan en jaja tot heeeeel snel! Kan niet wachten om je weer te zien!
Dikke Kus, Eef -
15 April 2008 - 16:16
Maria:
He Tes!
Het is weer tijd voor een berichtje uit het onvergaanbare, altijd gezellige Bottendaal. Ik denk alleen jammer genoeg voor mij dat mijn tripjes naar de coop en maxim niet te vergelijken zijn met jouw avonturen. Helaas...
Je ziet er goed uit op de foto's en ben er helemaal klaar voor om je weer in 'real life' te zien. Veel plezier de laatste weken en tot zeer snel!
Liefs en dikke knuffel! -
15 April 2008 - 21:12
Tante Loes:
Hoi Tessa, Meid wat jij allemaal meemaakt, ik ben er jaloers op. Wat een prachtige stad is Petra, zou er graag een keer een kijkje nemen. Geniet er nog maar van, het gaat nu snel.Voor straks een goede reis en tot gauw.
Liefs tante Loes. -
18 April 2008 - 06:55
Josje En Jan:
dag Tessa,
In die 7 jaar dat wij hier wonen hebben wij diverse kleuren voorbij zien gaan, dit lijkt mij een toppertje.
Wij zullen het zien als je weer terug bent, geniet nog volop van de laatste dagen van je trip en dan tot ziens.
Jan. -
18 April 2008 - 08:28
Petra:
Hoi Tes,
klinkt allemaal helemaal super! Leuk dat je mijn naamgenoot hebt bezocht. Moet eerlijk zeggen dat ik je haar wel leuk vindt zo.
Tot snel en geniet ervan!
Liefs Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
