what happened in San Pedro?!?!
Door: Tessa & Jordy
Blijf op de hoogte en volg Tessa
01 Mei 2010 | Guatemala, San Pedro La Laguna
En toen waren we opeens een maand in San Pedro.. Hoe langer je op één plaats bijft, hoe meer redenen je krijgt om tóch nog een paar daagjes extra te blijven.
Mijn éne weekje Spaanse les werden en twee en Jordy nam nog wat extra lessen martial arts.
In Yo Mama´s hostel hadden we een aardige ´harde kern´, een clubje mensen dat langer dan slechts een paar nachtjes bleef. Ook hadden we inmiddels min of meer een kat geadopteerd, die we Cornflake noemen. Dit omdat we hem in het begin vooral cornflakes te eten gaven, waardoor hij de slechte gewoonte ontwikkelde ook bij andere mensen de cornflakes met zijn pootje uit hun schaaltje te vissen.
San Pedro zelf is eigenlijk niet zo groot, maar we hadden er ook niet zo veel nodig om ons te vermaken. Wat wil je ook, als je uitkijkt op een prachtig blauw meer met uitzicht op vulkanen in iedere richting.
En als je toch iets spannends wil doen is daar ook gelegenheid toe. De vorige keer lukt het niet om het filmpje te uploaden, maar in een nabijgelegen dorpje (san Marcos) kan je van 12 meter hoge rotsen in het water van het meer springen.
Het ging me niet bepaald in mijn kouwe kleren zitten, die sprong, maar ik besloot de gok toch te wagen. Alwaar Jordy echter gracieus naar beneden sprong, bleek ik echter geen groot talen te hebben voor recht naar beneden springen.
Dit had er mee te maken dat het water van het meer op sommige plaatsen ongelooflijk helder is. Zo helder, dat je op het moment dat je van de rotsen springt haarscherp de rotsen ziet die meters onder het watervlak op je wachten.
Je kunt ze niet raken, maar bij het zien van die rotsen tijdens mijn sprong was er bij mij sprake van enige paniek (als die al niet aanwezig was) en leek het me verstandig mijn val een beetje te remmen door wat meer op mijn rug te landen.
Dat was uiteraard helemaal niet verstandig. Een poosje later kreeg ik een beetje last van de botten in mijn borstkas.
En zo belande ik dan twee weken later bij de curandera, de bottenheelster. Na twee weken later deden de botten namelijk nog steeds bij en mijn Spaanse leraar had aangeboden me mee te nemen naar de traditionele geneester. Zij heelt gebroken botten en kneuzingen. Dit soort mensen heeft in de Guatemalese traditie een gave, iets waarmee je wordt geboren. Het is niet iets dat je kan leren.
Hoe dan ook, deze mevrouw, Petrona genaamd, onderzocht eerst voorzichtig de botten in mijn borst, om vervolgens uit de zak van haar rok een voorwerp te halen waarmee ze uit alle macht op de plekken begon te duwen, juist waar het het meest zeer deed. Dit duurde een ongeveer een minuut (na een halve minuut probeerde ik haar al uit alle macht weg te duwen, maar ik was geen partij voor haar). Ik kreeg haar kaartje, een zalfje op mn borstkas en de opdracht de volgende dag nog eens terug te komen.
Ik was enigzins verongelijkt omdat ze me zoveel pijn had gedaan, maar na 10 minuten merkte ik opeens dat ik helemaal niets meer voelde van de pijn die ik al twee weken constant had. Toch bijzonder...
Verder zijn we bezig geweest met het inzamelen van geld voor een school voor verstandelijk gehandicapten waar één van onze medehostelbewoonsters vrijwilligerswerk deed. De school dreigt te moeten sluiten door gebrek aan fondsen, dus zijn we met het hele hostel aan de slag gegaan, heel bijzonder!
Ik mocht knipbeurten weggever het goede doel en al snel hingen er door heel San Pedro flyers voor ´Tessa de hairdresser´. Jordy heeft voor het goede doel een uitzonderlijk vermoeiend voetbaltoernooi gespeeld (om 12 uur ´s middags, 5 tegen 5, op asfalt) en met het ´Yo mama´s team´ de tweede plaats weten te verwerven.
Met z´n allen hebben we vervolgens in het hostel een benefietavond georganiseerd met muziek, spelletjes, bbq en de nodige alcoholische versnaperingen. Dit heeft aardig wat opgebracht en was zeker de moeite waard!
En zelfs nu waren er redenen om nog te blijven. Op de avond van het feest mocht ik zingen in de `Yo mama´s` houseband en ze vroegen of ik ook mee wilde doen aan hun optreden van dit weekend. Volgend weekend wordt er een workhopdag georganiseerd..
Maar goed, onze tijd is jammer genoeg niet onbeperkt en het is weer tijd om door te reizen. We zitten nu in Antigua. Het is weer even wennen om weer in de goede modus te komen, maar dat is binnen een paar dagen zeker weer goed. The rest of guatemala: here we come!
Tessa en Jordy
PS: Leve de koningin!!
Mijn éne weekje Spaanse les werden en twee en Jordy nam nog wat extra lessen martial arts.
In Yo Mama´s hostel hadden we een aardige ´harde kern´, een clubje mensen dat langer dan slechts een paar nachtjes bleef. Ook hadden we inmiddels min of meer een kat geadopteerd, die we Cornflake noemen. Dit omdat we hem in het begin vooral cornflakes te eten gaven, waardoor hij de slechte gewoonte ontwikkelde ook bij andere mensen de cornflakes met zijn pootje uit hun schaaltje te vissen.
San Pedro zelf is eigenlijk niet zo groot, maar we hadden er ook niet zo veel nodig om ons te vermaken. Wat wil je ook, als je uitkijkt op een prachtig blauw meer met uitzicht op vulkanen in iedere richting.
En als je toch iets spannends wil doen is daar ook gelegenheid toe. De vorige keer lukt het niet om het filmpje te uploaden, maar in een nabijgelegen dorpje (san Marcos) kan je van 12 meter hoge rotsen in het water van het meer springen.
Het ging me niet bepaald in mijn kouwe kleren zitten, die sprong, maar ik besloot de gok toch te wagen. Alwaar Jordy echter gracieus naar beneden sprong, bleek ik echter geen groot talen te hebben voor recht naar beneden springen.
Dit had er mee te maken dat het water van het meer op sommige plaatsen ongelooflijk helder is. Zo helder, dat je op het moment dat je van de rotsen springt haarscherp de rotsen ziet die meters onder het watervlak op je wachten.
Je kunt ze niet raken, maar bij het zien van die rotsen tijdens mijn sprong was er bij mij sprake van enige paniek (als die al niet aanwezig was) en leek het me verstandig mijn val een beetje te remmen door wat meer op mijn rug te landen.
Dat was uiteraard helemaal niet verstandig. Een poosje later kreeg ik een beetje last van de botten in mijn borstkas.
En zo belande ik dan twee weken later bij de curandera, de bottenheelster. Na twee weken later deden de botten namelijk nog steeds bij en mijn Spaanse leraar had aangeboden me mee te nemen naar de traditionele geneester. Zij heelt gebroken botten en kneuzingen. Dit soort mensen heeft in de Guatemalese traditie een gave, iets waarmee je wordt geboren. Het is niet iets dat je kan leren.
Hoe dan ook, deze mevrouw, Petrona genaamd, onderzocht eerst voorzichtig de botten in mijn borst, om vervolgens uit de zak van haar rok een voorwerp te halen waarmee ze uit alle macht op de plekken begon te duwen, juist waar het het meest zeer deed. Dit duurde een ongeveer een minuut (na een halve minuut probeerde ik haar al uit alle macht weg te duwen, maar ik was geen partij voor haar). Ik kreeg haar kaartje, een zalfje op mn borstkas en de opdracht de volgende dag nog eens terug te komen.
Ik was enigzins verongelijkt omdat ze me zoveel pijn had gedaan, maar na 10 minuten merkte ik opeens dat ik helemaal niets meer voelde van de pijn die ik al twee weken constant had. Toch bijzonder...
Verder zijn we bezig geweest met het inzamelen van geld voor een school voor verstandelijk gehandicapten waar één van onze medehostelbewoonsters vrijwilligerswerk deed. De school dreigt te moeten sluiten door gebrek aan fondsen, dus zijn we met het hele hostel aan de slag gegaan, heel bijzonder!
Ik mocht knipbeurten weggever het goede doel en al snel hingen er door heel San Pedro flyers voor ´Tessa de hairdresser´. Jordy heeft voor het goede doel een uitzonderlijk vermoeiend voetbaltoernooi gespeeld (om 12 uur ´s middags, 5 tegen 5, op asfalt) en met het ´Yo mama´s team´ de tweede plaats weten te verwerven.
Met z´n allen hebben we vervolgens in het hostel een benefietavond georganiseerd met muziek, spelletjes, bbq en de nodige alcoholische versnaperingen. Dit heeft aardig wat opgebracht en was zeker de moeite waard!
En zelfs nu waren er redenen om nog te blijven. Op de avond van het feest mocht ik zingen in de `Yo mama´s` houseband en ze vroegen of ik ook mee wilde doen aan hun optreden van dit weekend. Volgend weekend wordt er een workhopdag georganiseerd..
Maar goed, onze tijd is jammer genoeg niet onbeperkt en het is weer tijd om door te reizen. We zitten nu in Antigua. Het is weer even wennen om weer in de goede modus te komen, maar dat is binnen een paar dagen zeker weer goed. The rest of guatemala: here we come!
Tessa en Jordy
PS: Leve de koningin!!
-
01 Mei 2010 - 20:00
Joep En Feija:
Ohhhh diep respect voor de sprong!! En wat een avontuur dat de pijn om zo'n manier verholpen is..
Verder, op de foto's is te zien en in het verhaal is te lezen, dat jullie het ongelooflijk naar jullie zin hebben! Wat fantastisch!! xx -
01 Mei 2010 - 20:29
Joke Harbers:
Kun je mij het adres bezorgen van die mevrouw?
Ik heb mijn nek verdraaid bij het kijken naar je videofilmpje auauw:(.
Geniet ze nog lekker jullie,ik geniet ele keer weer van je leuke verslagjes. -
02 Mei 2010 - 08:25
Frits En Dieny:
Yo Tezz,
Van ons mag je Petrona en Cornflake wel deze kant opsturen....
Het is weer vet genieten als we het zo lezen. Doe je best om dat zo te houden. -
02 Mei 2010 - 09:24
Mamma:
Hoi Tessa, zo te lezen gaat het organiseren van een hulpproject je beter af dan een sprong van 12 meter. Gelukkig weer goed afgelopen en met een bizonder verhaal. Hoop dat alle gezondheidsperikelen weer voorbij zijn en jullie je vol overgave kunt storten in volgende avonturen.
Jammer dat ik niet bij je optreden kon zijn, het was vast heel gaaf.
Ben ontzettend trots op jullie om wat jullie allemaal doen.
Kus, mamma -
02 Mei 2010 - 09:43
Thiago. Jarno & Gwen:
Hey hey!!!
Wat super gaaf allemaal zeg!!!! En geweldig die saamhorigheid in het hostel!!!
Geniet ervan!!! En fijn dat de pijn weg is!! Wie zegt dat de westerse geneeskunde alles is..... -
02 Mei 2010 - 12:05
Laura:
Leuk jullie reisverslagen te lezen..ben jaloers ;-)Heel veel plezier nog!! Hier hebben we de afgelopen weken gelukkig ook wat mooier weer gehad..dus ook lekker genieten!!
X laura -
02 Mei 2010 - 14:07
Anne:
ha lieverds!!! wat een schitterend verhaal, heerlijk om te lezen dat jullie het zo naar je zin hebben. jammer dat wij je als kapster moeten missen, heb mijn haar alweer veels te lang niet geknipt ;)
koninginnedag hier was weer toppie! op naar de zomer.. alhoewel het de laatste daagjes hier niet zo heel mooi weer is..
geniet ervan en blijf schrijven ;)
xxx
-
02 Mei 2010 - 16:21
Simone:
Super om al die spannende verhalen te lezen!!!Wij doen hier ons best om alles mooi te laten lijken, ogen dicht en maar heel hard denken dat het mooi weer is... Wat goed om te lezen dat jullie je inzetten voor de mensen daar, daar kunnen wij onze knipbeurt rustig voor missen. Wij gaan op 5 mei (vrijwillig) werken voor de vrede.
Geniet van de rest -
03 Mei 2010 - 07:18
Nora:
Wat een coole mix tussen de onafhankelijkheid en avontuur van reizen en de commitment en diepte van ergens echt zijn, hebben jullie daar te pakken! Ik vind het echt heel bijzonder hoe jullie zo gemobiliseerd worden door je omgeving en tegelijkertijd jullie omgeving mobiliseren/inspireren.
Kortom: enjoy! En liefs! -
03 Mei 2010 - 15:47
Jan:
Een wat je noemt sprong in het diepe, dat zal wel jodelen geweest zijn toen je op je rug terecht kwam, lijkt me toch leuker om te zingen zoals je later deed.
Ik geniet van jullie verhalen en hoop dat alles goed blijft gaan. -
03 Mei 2010 - 15:47
Jan:
Een wat je noemt sprong in het diepe, dat zal wel jodelen geweest zijn toen je op je rug terecht kwam, lijkt me toch leuker om te zingen zoals je later deed.
Ik geniet van jullie verhalen en hoop dat alles goed blijft gaan. -
03 Mei 2010 - 15:47
Jan:
Een wat je noemt sprong in het diepe, dat zal wel jodelen geweest zijn toen je op je rug terecht kwam, lijkt me toch leuker om te zingen zoals je later deed.
Ik geniet van jullie verhalen en hoop dat alles goed blijft gaan. -
03 Mei 2010 - 15:48
Jan:
Een wat je noemt sprong in het diepe, dat zal wel jodelen geweest zijn toen je op je rug terecht kwam, lijkt me toch leuker om te zingen zoals je later deed.
Ik geniet van jullie verhalen en hoop dat alles goed blijft gaan. -
03 Mei 2010 - 15:48
Jan:
Een wat je noemt sprong in het diepe, dat zal wel jodelen geweest zijn toen je op je rug terecht kwam, lijkt me toch leuker om te zingen zoals je later deed.
Ik geniet van jullie verhalen en hoop dat alles goed blijft gaan. -
03 Mei 2010 - 15:48
Jan:
Een wat je noemt sprong in het diepe, dat zal wel jodelen geweest zijn toen je op je rug terecht kwam, lijkt me toch leuker om te zingen zoals je later deed.
Ik geniet van jullie verhalen en hoop dat alles goed blijft gaan. -
03 Mei 2010 - 15:49
Jan:
Een wat je noemt sprong in het diepe, dat zal wel jodelen geweest zijn toen je op je rug terecht kwam, lijkt me toch leuker om te zingen zoals je later deed.
Ik geniet van jullie verhalen en hoop dat alles goed blijft gaan. -
05 Mei 2010 - 09:33
Suzan:
Klinkt allemaal helemaal geweldig, moppies! En ben blij dat je botten geheeld zijn Tess! En nog wel op zo'n traditionele wijze, heel bijzonder inderdaad.
Tof om de foto's te zien ook!
Dikke kus! -
06 Mei 2010 - 12:26
Trees:
Dag Tessa en Jordy,
Leuk om jullie reisverhalen te lezen. Buiten de parasieten en de pijnlijke ribben, lijkt het alleen maar genieten. Doe dat nog een poosje! Ik wens jullie nog een heleboel fantastische dagen en veel reisplezier.
Ben een beetje jaloers, na een aantal vakantiedagen hier in de kou.
Geniet er van en een lieve groet
Trees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
