Waar waren we ook alweer?
Door: Tessa & Jordy
Blijf op de hoogte en volg Tessa
05 April 2010 | Guatemala, San Pedro La Laguna
Waar waren we ook alweer met vertellen wat we allemaal hebben gedaan? En waar waren we hiervoor eigenlijk?
Na een maandje reizen beginnen alle indrukken die we hebben opgedaan en plekken die we hebben gezien in onze geheugens die inmiddels op standje ´relax´ staan aardig door elkaar te lopen. We hebben soms moeite ons te herinneren waar we nou ook alweer twee dagen geleden waren en welke dag het nu eigenlijk is.
We kunnen in ieder geval met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeggen dat we op dit moment in Guatemala zitten. Dat we daar zeker over zijn is omdat we, overigens zonder problemen, de grens over gestoken zijn.
Het zou echter ook zo kunnen zijn dat we ons in Israel bevinden, want om de èèn of andere reden barst het, in het plaatsje waar we nu zitten, van de Israeliers.
Om precies te zijn bevinden we ons in San Pedro la Laguna, een klein dorpje aan de rand van het grote meer Atitlan.
San Pedro is een bizarre mix tussen een traditioneel Mayadorp aan de ene kant en een hip, touristisch partygebied aan de andere kant. Met dus erg veel Israeliers. Daar moeten we misschien wel bij vermelden dat we toevallig ook nog net het hostel hebben uitgekozen dat door Israeliers wordt gerund, maar dat terzijde. Hier serveren ze voor een paar euro echter de heerlijkste maaltijden (met een israelisch tintje uiteraard). Hier zijn veel groentes mee gemoeid en dat kunnen onze getergde maagjes wel gebruiken. Jordy bleek namelijk, nadat we na enkele dagen diarree toch maar een bezoek aan de dokter maakten, de trotse eigenaar te zijn van zowel een kolonie parasieten als amoebes in zijn buik.
Ook mijn buik begon na een maand tortillas, taco´s, enchiladas en alle andere dingen die uiteindelijk toch gewoon allemaal een pannekoek van maisdeeg zijn verongelijkt te protesteren.
Maar we dwalen af. Voordat we per boot aankwamen in San Pedro hebben we onze eerste guatemalese dagen doorgebracht in Quetzaltenango, dat overigens gewoon Xela heet maar van de Spanjaarden zo nodig anders moest heten.
Hier mochten we een gedeelte meemaken van de Semana Santa, de paasweek. In deze week zijn in heel centraal america veel mensen vrij en is het overal stervensdruk. Verder komt het vieren van de paasweek vooral neer op optochten lopen, waarbij er gigantische gevaartes met beelden van heiligen worden meegedragen. En eten.
Als de optocht voorbij is (en tijdens de optocht én voor de optocht) komt het er vooral op neer dat iedereen een beetje rondhangt op het centrale plein en veel eet. Maiskolven, hamburgers, churro´s, ta co´s, enzovoort. Alles is goed zolang er maar mais en veel vet in zit (zelfs op de maiskolven wordt nog een dikke laag mayo gesmeerd).
Maar nu gaat het alweer over eten. Voordat we de grens overstaken hebben we nog een week in San Cristobal de Las Casas doorgebracht. Hier was Jordy ziek en Tessa daardoor wat verveeld, wat gecompenseerd werd met een dagelijks kampvuur en een lieve kat die elke nacht op ons bed sliep.
Op de één of andere manier zijn we er, terwijl Jordy ziek was, nog wel in geslaagd een mountainbiketocht van 4 uur door de bergen te maken.
Uiteraard waren we even vergeten dat het wat lastiger ademen is, op 3000 meter hoogte. Na drie kwartier stond het huilen ons nader dan het lachen, vooral omdat we tot dan toe alleen nog maar omhoog waren gereden. Daarna ging het bergafwaarts met de weg, maar daardoor bergopwaarts met ons humeur. Over nogal gevaarlijke heuveltjes, stenen en kleine afgrondjes maakten we gelukkig heelhuids de afdaling.
Maar nog meer spierpijn hadden we van de paardentocht in Ocosingo, met twee zeer ongeinteresseerde, langzame paarden die ons een uurtje of twee over de prachtige highlands heen en weer hobbelden.
En natuurlijk hebben we nog veel meer gedaan, al weten we niet meer precies in welke volgorde. Maar die verhalen blijven we jullie nog even schuldig. De foto´s helaas ook, we moeten ze nog even op cd zien te laten branden. Maar zo houden we het spannend!
Hasta luego!
Even
Na een maandje reizen beginnen alle indrukken die we hebben opgedaan en plekken die we hebben gezien in onze geheugens die inmiddels op standje ´relax´ staan aardig door elkaar te lopen. We hebben soms moeite ons te herinneren waar we nou ook alweer twee dagen geleden waren en welke dag het nu eigenlijk is.
We kunnen in ieder geval met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeggen dat we op dit moment in Guatemala zitten. Dat we daar zeker over zijn is omdat we, overigens zonder problemen, de grens over gestoken zijn.
Het zou echter ook zo kunnen zijn dat we ons in Israel bevinden, want om de èèn of andere reden barst het, in het plaatsje waar we nu zitten, van de Israeliers.
Om precies te zijn bevinden we ons in San Pedro la Laguna, een klein dorpje aan de rand van het grote meer Atitlan.
San Pedro is een bizarre mix tussen een traditioneel Mayadorp aan de ene kant en een hip, touristisch partygebied aan de andere kant. Met dus erg veel Israeliers. Daar moeten we misschien wel bij vermelden dat we toevallig ook nog net het hostel hebben uitgekozen dat door Israeliers wordt gerund, maar dat terzijde. Hier serveren ze voor een paar euro echter de heerlijkste maaltijden (met een israelisch tintje uiteraard). Hier zijn veel groentes mee gemoeid en dat kunnen onze getergde maagjes wel gebruiken. Jordy bleek namelijk, nadat we na enkele dagen diarree toch maar een bezoek aan de dokter maakten, de trotse eigenaar te zijn van zowel een kolonie parasieten als amoebes in zijn buik.
Ook mijn buik begon na een maand tortillas, taco´s, enchiladas en alle andere dingen die uiteindelijk toch gewoon allemaal een pannekoek van maisdeeg zijn verongelijkt te protesteren.
Maar we dwalen af. Voordat we per boot aankwamen in San Pedro hebben we onze eerste guatemalese dagen doorgebracht in Quetzaltenango, dat overigens gewoon Xela heet maar van de Spanjaarden zo nodig anders moest heten.
Hier mochten we een gedeelte meemaken van de Semana Santa, de paasweek. In deze week zijn in heel centraal america veel mensen vrij en is het overal stervensdruk. Verder komt het vieren van de paasweek vooral neer op optochten lopen, waarbij er gigantische gevaartes met beelden van heiligen worden meegedragen. En eten.
Als de optocht voorbij is (en tijdens de optocht én voor de optocht) komt het er vooral op neer dat iedereen een beetje rondhangt op het centrale plein en veel eet. Maiskolven, hamburgers, churro´s, ta co´s, enzovoort. Alles is goed zolang er maar mais en veel vet in zit (zelfs op de maiskolven wordt nog een dikke laag mayo gesmeerd).
Maar nu gaat het alweer over eten. Voordat we de grens overstaken hebben we nog een week in San Cristobal de Las Casas doorgebracht. Hier was Jordy ziek en Tessa daardoor wat verveeld, wat gecompenseerd werd met een dagelijks kampvuur en een lieve kat die elke nacht op ons bed sliep.
Op de één of andere manier zijn we er, terwijl Jordy ziek was, nog wel in geslaagd een mountainbiketocht van 4 uur door de bergen te maken.
Uiteraard waren we even vergeten dat het wat lastiger ademen is, op 3000 meter hoogte. Na drie kwartier stond het huilen ons nader dan het lachen, vooral omdat we tot dan toe alleen nog maar omhoog waren gereden. Daarna ging het bergafwaarts met de weg, maar daardoor bergopwaarts met ons humeur. Over nogal gevaarlijke heuveltjes, stenen en kleine afgrondjes maakten we gelukkig heelhuids de afdaling.
Maar nog meer spierpijn hadden we van de paardentocht in Ocosingo, met twee zeer ongeinteresseerde, langzame paarden die ons een uurtje of twee over de prachtige highlands heen en weer hobbelden.
En natuurlijk hebben we nog veel meer gedaan, al weten we niet meer precies in welke volgorde. Maar die verhalen blijven we jullie nog even schuldig. De foto´s helaas ook, we moeten ze nog even op cd zien te laten branden. Maar zo houden we het spannend!
Hasta luego!
Even
-
04 April 2010 - 23:18
Joke Harbers:
Ha luiwammessen,
Fijne Pasen,hebben jullie nog een eitje getikt samen?
Ik hoop dat de parasieten en amoebes goed op de vlucht zijn gejaagd?
Hier is het pokkeweer,het regent "ouwe wijven" en das niet best,nah ja het kan niet slechter iig.
Groetjes uit een koud kikkerlandje......brrrrr. -
05 April 2010 - 07:39
Frits En Dieny:
Wij wensen jullie in ieder geval prettige "amoebe- en parasietvrije" Paasdagen toe.
Veel plezier verder en groetjes. -
05 April 2010 - 10:28
Mamma:
Blij te lezen jullie weer gezond zijn en veilig aangekomen in een ander land. Veel plezier en wees lief voor de maag.
Kus, mamma -
05 April 2010 - 18:25
Rob :
Hoi,
Het klinkt allemaal heel spannend en tegelijk toch relaxed.
Veel plezier samen en take care.
Gr. Rob -
05 April 2010 - 19:29
Joep En Feija:
Hmm.. die parasieten toch.. Blijven een soort van mee-eters..
Wij verlangen op dit moment bijna naar jullie leventje.. Een beetje rust tussen al het klussen door, zouden wij wel kunnen gebruiken! Dus zo af en toe jullie waarbenjij.nu zorgt voor een ware ontspanning! Heerlijk.
Geniet in Guatamala en pas op je spullen daaro!!!
xxx -
06 April 2010 - 07:10
Jarno, Thiago, Gwen:
Hoi Hoi vakantiegangers!!
Super leuk te lezen wat jullie zoal meemaken!! Geniet er lekker van!! En we hopen dat jullie snel van alle onhebbelijkheden af zijn en weer ten volste kunnen genieten van alle avonturen!!
Groetjesss!! -
06 April 2010 - 09:35
Suzan:
Ha, ik sluit me bij Rob aan! En ik hoop dat jullie makkelijk van die parasieten af konden komen!
Veel plezier en dikke kus! Ik kijk uit naar de volgende verhalen! -
06 April 2010 - 16:37
Niels:
hey Tessa en Jordy,
leuk hoor allemaal. Zo krijgen we allemaal zelf ook zin om weer weg te gaan. Blijven jullie trouwens niet al te lang meer weg? Ik moet binnenkort weer naar de kapper...
greetings -
07 April 2010 - 07:53
Nora:
Iew, amoebes (hoewel ik het woord zelf altijd fascinerend blijf vinden). Het klinkt allemaal toch wel verdacht avontuurlijk voor al die relaxedheid die jullie pretenderen, maar dat lijkt me een fantastische mix.
Veel liefs! -
07 April 2010 - 10:03
Anne:
ooo... parasieten zijn niet zo fijn! ik zou ze verdelgen met wat alcohol, het is ten slotte toch bijna koninginnedag! ;) zorg maar lekker voor elkaar en geniet van het feit dat je niet weet wat voor een dag het is. heurlijk!!!
xx -
08 April 2010 - 17:30
Loes:
Hoi Tessa en Jordy, leuk weer even wat te lezen.
Jeetje wat beleven jullie veel, geniet er maar van.
Liefs Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
