ACCRACCRACCRA!!!!
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
19 September 2005 | Ghana, Accra
ACCRACCRACCRACCRA!!!!! Dat roepen de mannetjes van de tro-tro's als ze bedoelen dat ze naar het centrum van Accra gaan. De tro-tro's zijn kleine busjes die door heel Accra en daarbuiten rijden. Om de paar honderd meter is zo ongeveer een halte en elke tro-tro rijdt een eigen traject. De busjes worden zo vol mogelijk gestampt dus je zit lekker knus op elkaar. Als de bestuurder ergens langs wil, wil invoegen of gaat stoppen toetert hij. Dat is dus heel vaak. Tro-tro's hebben trouwens geen achteruitkijkspiegel....
Het reizen wordt steeds leuker en makkelijker naarmate je het vaker doet. De eerste keer gingen we naar downtown Accra. Dat is een uurtje rijden (dat komt omdat er zoveel verkeer is, het is maar 15 km) en daar betaal je 2500 cedis voor. Dat is dus 25 ct.
Accra is een gigantische chaotische mierenhoop. De hele stad is doordrongen van de lucht van uitlaatgassen en rook van het afval dat langs de kant van de weg verbrand wordt. Overal langs de weg staan mensen dingen te verkopen. Van bakbananen tot kauwgom, van zakdoeken tot oordopjes voor je discman. Eigenlijk kan je alles wat je nodig hebt kopen vanuit je auto (of tro-tro, in ons geval) bij de verkopers die bij de stoplichten langs je raam komen. De winkeltjes langs de weg hebben vaak religieuze leuzen op hun gevel staan. Bijvoorbeeld: 'Not I But God Fashion', of 'Thy will be done window repair'. Hetzelfde is het op de achterruiten van tro-tro's en taxi's.
Ik dacht al dat het niet meer zou komen, maar het is gebeurd: het eerste huwelijksaanzoek is binnen! Zaterdag zijn we naar het strand gegaan en binnen no-time hadden Maartje en ik een groepje Ghanese mannen om ons heen. Niels probeerde de boel nog te redden door te zeggen dat hij gewoon twee vriendinnen had, maar ze hadden al snel door dat dit een grapje was. Na een uurtje hadden we er genoeg van. Toen zijn we naar een wat toeristischer strand gegaan. Hier kon je gratis op eens trandbed liggen als je iets van het restaurant dronk, heel relaxed!
Dit brengt me trouwens op het feit dat de flessen bier hier best wel groot zijn. Star wordt het meest gedronken (en is eigenlijk gewoon Heineken, volgens een van de broeders) en wordt verkocht in flessen van 650 cl. Na een zo'n fles op et strand lag ik onder mn strandstoel. Ik ben die avond om 8 uur naar bed gegaan :)
Vandaag zijn we gaan kijken bij CAS, het project van broeder Jos voor straat kinderen. Dit was best wel overweldigend. Zodra je daar aankomt vliegen alle kinderen je meteen om de hals (ook hallo) en ze zijn niet allemaal even fris gewassen. In Accra zijn ongeveer 40.000 straatkinderen, waarvan er 4000 bij CAS staan ingeschreven. Het is een vrijblijvend programma, kinderen mogen komen en gaan wanneer ze willen. De medewerkers gaan ook vooral zelf veel de straat op om de kinderen te bereiken; het is erg moeilijk het vertrouwen van de kinderen te winnen. De kinderen zelf lopen in vodden. Ze krijgen bij CAS geen eten omdat ze niet afhankelijk mogen worden van het project. Wel wordt ze geleerd om dingen te maken en te doen, hun interesses worden aangeboord. De kinderen vechten veel, ik zou ze zelfs een beetje halve kleine wilden kunnen noemen. Om een uur of vier gaan ze allemaal de straat weer op om te gaan werken zodat ze eten kunnen kopen. Veel van de kinderen sjouwen goederen. S'nachts slapen ze voor een van de vele winkeltjes. Hiervoor krijgen ze dan wat geld van de winkeleigenaar. Sommige van de jonge meisjes ziten in de prostitutie. Ik vond het moeilijk dat de kinderen om geld vroegen om te eten. Je kan het ze niet geven, want dan moet je ze allemaal voorzien. Dan besef je toch maar weer hoe gelukkig je bent dat je in de westerse wereld bent geboren. Wij hadden op ons eerste jaar al ons 'eerste boekje', terwijl veel jongeren, als het uberhaupt al gebeurd, pas op hun twaalfde hun eerste onderwijs krijgen.
Nou, dat was het voor het mindere gedeelte, ik vertel er later wel verder over, niet te veel in 1 keer. Morgen gaan we maar weer de toerist uithangen op het strand. Aankomende zaterdag vertrekken we naar het noorden; naar Wa. Dit is zo'n 16 uur in de bus. Een kaartje kost 120.000 cedis, ongeveer 11,50.
Ik heb, jaja, nu een Ghanese simkaart, en dus een Ghanees nummer. Leve de mobiele telefoons. Mijn nummer:
0023324 3829828
Dit was het weer voor nu, binnenkort weer meer!
Liefs,
Tessa
Het reizen wordt steeds leuker en makkelijker naarmate je het vaker doet. De eerste keer gingen we naar downtown Accra. Dat is een uurtje rijden (dat komt omdat er zoveel verkeer is, het is maar 15 km) en daar betaal je 2500 cedis voor. Dat is dus 25 ct.
Accra is een gigantische chaotische mierenhoop. De hele stad is doordrongen van de lucht van uitlaatgassen en rook van het afval dat langs de kant van de weg verbrand wordt. Overal langs de weg staan mensen dingen te verkopen. Van bakbananen tot kauwgom, van zakdoeken tot oordopjes voor je discman. Eigenlijk kan je alles wat je nodig hebt kopen vanuit je auto (of tro-tro, in ons geval) bij de verkopers die bij de stoplichten langs je raam komen. De winkeltjes langs de weg hebben vaak religieuze leuzen op hun gevel staan. Bijvoorbeeld: 'Not I But God Fashion', of 'Thy will be done window repair'. Hetzelfde is het op de achterruiten van tro-tro's en taxi's.
Ik dacht al dat het niet meer zou komen, maar het is gebeurd: het eerste huwelijksaanzoek is binnen! Zaterdag zijn we naar het strand gegaan en binnen no-time hadden Maartje en ik een groepje Ghanese mannen om ons heen. Niels probeerde de boel nog te redden door te zeggen dat hij gewoon twee vriendinnen had, maar ze hadden al snel door dat dit een grapje was. Na een uurtje hadden we er genoeg van. Toen zijn we naar een wat toeristischer strand gegaan. Hier kon je gratis op eens trandbed liggen als je iets van het restaurant dronk, heel relaxed!
Dit brengt me trouwens op het feit dat de flessen bier hier best wel groot zijn. Star wordt het meest gedronken (en is eigenlijk gewoon Heineken, volgens een van de broeders) en wordt verkocht in flessen van 650 cl. Na een zo'n fles op et strand lag ik onder mn strandstoel. Ik ben die avond om 8 uur naar bed gegaan :)
Vandaag zijn we gaan kijken bij CAS, het project van broeder Jos voor straat kinderen. Dit was best wel overweldigend. Zodra je daar aankomt vliegen alle kinderen je meteen om de hals (ook hallo) en ze zijn niet allemaal even fris gewassen. In Accra zijn ongeveer 40.000 straatkinderen, waarvan er 4000 bij CAS staan ingeschreven. Het is een vrijblijvend programma, kinderen mogen komen en gaan wanneer ze willen. De medewerkers gaan ook vooral zelf veel de straat op om de kinderen te bereiken; het is erg moeilijk het vertrouwen van de kinderen te winnen. De kinderen zelf lopen in vodden. Ze krijgen bij CAS geen eten omdat ze niet afhankelijk mogen worden van het project. Wel wordt ze geleerd om dingen te maken en te doen, hun interesses worden aangeboord. De kinderen vechten veel, ik zou ze zelfs een beetje halve kleine wilden kunnen noemen. Om een uur of vier gaan ze allemaal de straat weer op om te gaan werken zodat ze eten kunnen kopen. Veel van de kinderen sjouwen goederen. S'nachts slapen ze voor een van de vele winkeltjes. Hiervoor krijgen ze dan wat geld van de winkeleigenaar. Sommige van de jonge meisjes ziten in de prostitutie. Ik vond het moeilijk dat de kinderen om geld vroegen om te eten. Je kan het ze niet geven, want dan moet je ze allemaal voorzien. Dan besef je toch maar weer hoe gelukkig je bent dat je in de westerse wereld bent geboren. Wij hadden op ons eerste jaar al ons 'eerste boekje', terwijl veel jongeren, als het uberhaupt al gebeurd, pas op hun twaalfde hun eerste onderwijs krijgen.
Nou, dat was het voor het mindere gedeelte, ik vertel er later wel verder over, niet te veel in 1 keer. Morgen gaan we maar weer de toerist uithangen op het strand. Aankomende zaterdag vertrekken we naar het noorden; naar Wa. Dit is zo'n 16 uur in de bus. Een kaartje kost 120.000 cedis, ongeveer 11,50.
Ik heb, jaja, nu een Ghanese simkaart, en dus een Ghanees nummer. Leve de mobiele telefoons. Mijn nummer:
0023324 3829828
Dit was het weer voor nu, binnenkort weer meer!
Liefs,
Tessa
-
19 September 2005 - 19:49
Marisa:
wouw wat een cultuurshock. Maar sommige dingen zijn ook wel heel herkenbaar uit Indonesie..
x marisa -
19 September 2005 - 20:05
Ome Rob:
Hallo Tessie, wat je vertelde over die chaoas en die drukte in het verkeer deed mij direct weer denken aan Cairo, ook zo'n idiote stad. De stank van de uitlaatgassen ruik ik direct weer, het toeteren van de chauffeurs en het aanbieden van alles wat je maar verzinnen kunt. Dit is Afrika, dag Tes -
20 September 2005 - 03:36
Hildepilde:
Woehaa, Tessa komt terug met een Ghanese man, of misschien wel een harum!. Waag het niet om me vergeten uit te nodigen voor het feest... -
20 September 2005 - 06:50
Michael:
Zozo, je laat er geen gras over groeien zeg. Zorg je er wel voor dat hij goed voor je zorgt? ;) -
20 September 2005 - 08:40
Fritsepitsie:
Yo Tess,
Vet cool allemaal! Ben net met mijn eigen trotro thuis gekomen na een heftige nachtdienst in Wijchen. Vind het heel leuk om je "live"-verslagen te volgen. Zie je wel dat ik gelijk had met die hitsige mannetjes?
Zo te zien ben je volop aan het genieten, en dat moet je vooral blijven volhouden. We kijken met spanning uit naar je volgende bericht.
Groetjes,
Frits en Dieny -
20 September 2005 - 10:48
Dick:
Een cultuurschok is een understatement te noemen. Wat een compleet andere wereld. En ik zit al te zeuren als internet het niet doet...
Zorg in ieder geval dat je er een leuke tijd van maakt en ook weer veilig (het liefst zonder mannen, maar met jongetjes ;) terugkomt. -
20 September 2005 - 11:17
Nora:
Welcome to Africa, baby! Klinkt lasof het erg leuk is aldaar: huwelijksaanzoeken en dodelijk verkeer enzo! Ik mail je snel weer voor meer commentaar/reactie. Voor nu: veel liefs! -
20 September 2005 - 16:36
Wendy:
Heey Tessie,
Woow wat een verhalen al zeg:p ik vind het echt super om te lezen. Als ik er over nadenk, kan ik het nog steeds niet geloven dat je helemaal daar zit en dit allemaal ziet en mee maakt! Suc6 met het ontdekken van Accra ;) kuzz Wen -
22 September 2005 - 22:17
Nienke:
Geweldig!!
Jij vermaakt je opperbest! En ik had niet anders verwacht...
NL zomert een beetje na, hoewel de herfst officieel is begonnen! Goed weer voor een heeerlijk terrasje op mijn vrije dag! Mijn stage gaat nog prima,nog maar 3 maandjes eigenlijk....
Tot horens!
Groetjes Nienke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
