Kerst

Afgelopen dinsdag was het kerstfeest bij de straatkinderen. Ik had de kok beloofd te helpen dus was al om half acht aanwezig(wat naar Ghanese maatstaven helemaal niet zo vroeg is). Ik mocht de pootjes frituren van de twee geitjes die ik de dag daarvoor geslacht had zien worden. Over dat slachten doet niemand moeilijk. Ze namen de geitjes, en zes kippen, mee achter het gebouw, daar heeft niemand last van het bloed. Dan pakt iedereen een poot of een snuit en degene die niets vast heeft pakt het mes en snijdt zonder omhaal het keeltje door. De details zal ik jullie besparen maar het was wel een rotzooi, de geluiden waren onprettig en hij was niet meteen dood. Na 1 geitje vond ik het wel weer genoeg en ben ik even ergens anders gaan zitten. Dieren hebben hier doorgaans een beter leven voordat ze worden opgegeten dan in Europa. Geiten en kippen lopen los rond, over wegen en tussen huizen, en hoe iedereen weet welke geit van wie is is me een raadsel. Koeien lopen hier rond in grote kuddes, die soms s morgens opeens onder je raam staan en overal waar het kan grazen. Toch heeft de gemiddelde Ghanees toch maar weinig medeleven met dieren. Je kippen bindt je aan de pootjes ondersteboven aan je stuur en moet je je geit vervoeren bindt je de pootjes aan elkaar en leg je hem in je fietsmandje of achterop. Doet een beest iets wat niet mag geef je hem een flinke schop en dan bekogel je hem met stenen tot hij uit zicht is. Als je hond doodgaat eet je hem op, wat op zich niet eens zo raar is als je weinig te eten hebt.
Koken gaat hier vaak nog gewoon op houtvuurtjes of met houtskool. Gasleidingen zijn er niet en alleen als je veel geld hebt kun je je het veroorloven gastanks te kopen. Ook bij Youth Alive gaat het nog op de ouderwetse manier. Dus toen de geitenpootjes klaar waren mocht ik roeren in een ketel waar ik zelf twee keer in pas met een grote houten lepel terwijl de kok het vuurtje nog eens opstookte. Dat zijn momenten waarop ik denk: ik zit echt in Afrika! Toch is dat meestal heel onwerkelijk. Ik heb vaak het idee dat als ik een keer een andere straat in fiets ik gewoon in de binnenstad van Nijmegen binnenrijd. Ook is het net dat de mensen die je op tv ziet of over wie je verhalen hoort veel echter in Afrika zijn dan ikzelf. Maar ik dwaal wat af…
Het kerstfeest bestond uit een toespraak en een kort bezoek van een afgevaardigde van de chief van Wa. Daarna mocht er gedanst worden. Alle kinderen onder de hoede van Youth Alive waren uitgenodigd, dus er waren zo’n 120 mensen. Iedereen kreeg een flesje frisdrank, voor de meesten een zeldzame traktatie. Daarna rijst, met groenten en vlees, twee dingen die ook vaak niet op het menu voorkomen. Om een uur of drie was het afgelopen en ging iedereen naar huis. Voor ons komt een fijne vakantie met feest en lekker eten, maar veel straatkinderen gaan twee minder fijne weken tegemoet. Normaal krijgen ze namelijk 1 keer per dag te eten bij Youth alive, vaak het enige wat ze krijgen. In de vakantie moeten ze maar hopen dat ze genoeg te eten hebben. Hier kunnen we om verschillende redenen weinig aan doen. We hebben wel alle kinderen waar we mee werken als kerstcadeau een nieuw paar slippers gegeven, hoeven ze in ieder geval niet blootsvoets de vakantie door.
Aankomende dinsdag ga ik met Niels naar Accra om zijn ouders op te halen. Maartje, haar zussen en Petra (vrijwilligster) komen een paar dagen later en dan gaan we ‘ergens aan de kust’ oud en nieuw vieren. Daarna willen we nog een paar dagen langs de kust trekken alvorens weer terug te keren naar Wa.
Dus voor iedereen; een hele fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar!

Tessa