Gelukkig nieuwjaar

Vorige week dinsdag ben ik met Niels naar Accra vertrokken om daar zijn ouders van het vliegveld te halen. Toen we de stad binnenreden was het vreemd om weer wat meer ‘beschaving’ te zien. Stoepen, etalages, niet-tweedehandse elektrische apparaten, stoplichten (hoewel we er in Wa ook eentje hebben), geen geiten kippen en varkens op straat.
We kwamen om 4 uur ’s morgens aan en we wilden na de busreis van 16 uur graag nog even slapen. Het is in Accra alleen erg druk rond de feestdagen en wij hadden in al onze wijsheid niets gereserveerd. Dat had tot gevolg dat er nergens plek voor ons was en we om 6 uur s morgens nog steeds met onze bagage door Accra aan het sjouwen waren. Ik werd steeds meliger, Niels steeds chagrijniger. Gelukkig was er bij het 6e hotel dat we probeerden (the date hotel) nog plek en konden we ook een kamer reserveren voor Hans en Dieny die s avonds aankwamen. De kamer was op zich redelijk voor 6 euro en er was een mooie binnenplaats met een grote sheaboom. We hadden geen douche, maar een gedeelde bucketshower. Een emmertje water dus, met een opengeknipte fles erin om het water mee over je heen te gieten. De meeste Ghanezen wassen zich op deze manier en het is nog waterbesparend ook (ik zie een verband) dus mij hoor je niet klagen.
Na wat geslapen en gegeten te hebben op weg naar het vliegveld. Nog even een tussenstop gemaakt bij een supermarkt die westerse producten verkoopt voor belachelijk hoge prijzen. Hier wat hemelse chocola gekocht. Want ondanks dat Ghana een van de grootste cacaoproducenten ter wereld is word bijna alles in andere landen (o.a. Nederland) verwerkt. In Wa is dus bijna geen chocola te krijgen. Er is 1 merk, dat bijna altijd overal uitverkocht en bovendien niet te vreten is. Een goede reep westerse chocola met hazelnoten ging er dus wel weer eens in.
Na een dag aan het strand in Accra doorgebracht te hebben trokken we verder en kwamen de 30ste aan in Busua om daar met Maartje, haar zussen en Petra Oud en Nieuw te vieren. Busua is een klein vissersdorpje in het zuidwesten met paradijselijke stranden. In de jaren 60 was het heel erg populair en de hippiesfeer hangt er nog steeds. Alles gaat rustig aan, het barst er van de rasta-men, de alternatievelingen van Africa, en iedereen rookt er weed. En in de paar dagen dat ik daar ben geweest heb ik zo’n beetje non-stop Bob Marley gehoord. Heel relaxed dus allemaal.
Niet zo relaxed was dat Jannetje (zus van Maartje) op de 31ste s morgens ziek werd. Erge diarree en wat stuipen in haar schouders en armen. Zo heeft ze dus samen met de andere zus van Maartje haar oudejaarsavond en nieuwjaarsdag in het ziekenhuis van Busua doorgebracht. Dat was dus niet bepaald de Oud en Nieuw die we ons hadden voorgesteld. Desondanks hebben we het nog wel gezellig gehad, bij de verschillende hotels langs het strand waren feestjes. Alle blanken in Ghana waren trouwens blijkbaar naar de kust getrokken, het werd me helemaal wit voor de ogen.
Het plan was eigenlijk om met zn allen verder te trekken. Jannetje was hier echter nog te zwak voor, ze bleek later malaria en amoebe te hebben. Niels zijn ouders zijn echter maar 3,5 week in Ghana, wilden graag door en Niels en ik besloten mee te gaan. Met taxi, bus en trotro naar Cape Coast gereisd, een iets groter vissersdorp. Hier in de buurt heb je Kakum National Park, een natuurpark. Voor ik langs de kust ging reizen wist ik niet dat Ghana zo ontzettend groen kon zijn. In Wa is alles rood, zwart of bruin, dor en platgebrand. In Kakum wandelde ik door het regenwoud, met lianen en bomen van honderden jaren oud. De publiekstrekker van Kakum is de waywalk door het regenwoud. Een pad van zeven touwbruggen, samen 330 meter, zo’n 40 meter boven de jungle. Heel tof om gelopen te hebben, maar wel echt een toeristenattractie.
In Elmina, een plaatje ongeveer 10 kilometer van Cape Coast ligt het oudste en grootste slavenfort van West-Afrika. Hier hebben ook de Nederlanders flink huisgehouden. Het fort is oorspronkelijk gebouwd door Portugezen en in de 17e (ofzo) eeuw door Nederlanders veroverd. En hoewel er geen slaven naar Nederland zijn verscheept hebben de Dutch er aardig wat verhandeld. Ik kreeg toch wel even kippenvel toen ik in de kerker stond waar duizend zwarte mannen een paar maanden moesten verblijven terwijl de gids vertelde dat maar 1/3 van de slaven de boottocht naar hun bestemming overleefde.
Na 3 dagen Cape coast vonden Niels en ik het wel weer welletjes met reizen en wilden we graag terug naar Wa. In Accra bleek echter dat alle bussen tot aankomende dinsdag vol zaten. Accra is naar mijn mening een vieze stinkstad met teveel mensen en vooral teveel verkeer en uitlaatgassen. Afrika is de vuilnisbelt van het westen. Auto’s en vrachtwagens die wij te vervuilend vinden sturen we hierheen. Het gebeurd regelmatig dat je een vrachtwagen met een opschrift als ‘Van Dijk Bloemenhandel’ voorbij ziet komen. De auto’s zijn dus niet alleen vervuilend maar het zijn er ook gruwelijk veel dus de hele stad is vergeven van uitlaatgassen. De open riolen en hopen afval die verbrand worden helpen ook niet echt. Altijd overal file en grote mensenmassa’s. Als blanke wordt je constant nagetoeterd door taxi’s die hopen dat ze je ergens naar toe moeten brengen. Ik had al met al dus niet zo’n zin om nog 4 dagen in Accra te blijven dus besloten we met de bus van 8.30 am de volgende dag, vrijdag, naar Kumasi te gaan en daar te kijken hoe we verder konden.
Ik kan over het algemeen goed omgaan met Afrikaanse tijden, maar na 1,5 uur vertraging begin ik me toch wat te irriteren. De 1.5 uur werd uiteindelijk 2,5 uur en door wat vertraging onderweg kwamen we pas tegen zessen in Kumasi aan. Een taxi naar het Wa-busstation genomen waar bleek dat de bussen voor die avond al vol zaten, maar ze zouden wel iets voor ons regelen. En inderdaad: een uurtje later zaten we in een bus voor E1,50 extra per kaartje. Ik weet niet precies hoe het geregeld is en ik wil het denk ik ook niet weten (waarschijnlijk hebben de mensen met onze zitplaatsen de 1,50 gekregen om in het gangpad te zitten of een dag later te gaan). Want als ik eerlijk ben: als ik in een compleet vreemde stad ben, moe ben van een dag in de bus en niet weet of ik wel een hotel kan vinden maak ik toch gebruik van het feit dat ik blank ben om in de bus naar huis te komen…
Voor we konden vertrekken was er nog een hoop gedonder omdat er om de een of andere reden van bus gewisseld was, en deze had tv. Dat betekende dat er 5000 cedis (50ct) per kaartje bijbetaald moest worden. Daar waren veel mensen het natuurlijk niet mee eens. De tv werd trouwens uitgezet nadat we 10 minuten onderweg waren. Een paar uur later ging hij weer aan en werd er een video met een film van Ghanese makelij afgespeeld. Nog minder geloofwaardig dan Bassie en Adriaan en ontzettend amateuristisch, maar de Ghanezen leefden mee alsof ze er zelf bij waren. De meeste mensen hebben hier geen tv, dus je ziet in Wa vaak dat er een tv buiten wordt gezet waar dan al snel 60 mensen naar zitten te kijken. Ik mis zelf de televisie niet echt. Trouwens, in Accra zijn er nog 3 zenders maar hier in Wa maar 1, dus ik zou snel uitgezapt zijn. Toch, af en toe een avondje met nutteloze net 5 series of een goede film lijkt me wel wat.
Al met al verliep de reis vrij voorspoedig en ben ik vanmorgen thuis aangekomen. Eindelijk weer rustig mijn verslagje thuis op de laptop typen en met mn abonnementje op internet.

Tessa

Ps: Ik kom er net achter dat de busreis de oplader van mijn telefoon niet zo goed bekomen is. Ik vrees dus dat ik voorlopig telefonisch niet bereikbaar ben…