Op de helft

Ondanks dat in het begin de tijd best langzaam ging, is het de laatste tijd opeens stiekem heel hard opgeschoten en zaten we afgelopen dinsdag al weer op de helft. Tijd om even de balans op te maken.

Wat ik al 5 maanden niet heb gedaan en best weer eens zou willen doen:
- een bruine boterham met jong belegen kaas eten
- mijn was in de wasmachine doen zodat ik het er na een uurtje weer schoon uit kan halen en niet boven de wasbak met mijn kleding en beddengoed hoef aan te klooien.
- TV kijken (bij voorkeur MTV of net 5, lekker nutteloos) onder het avondeten
- een week doorbrengen zonder light offs (stroomuitval)
- door een regenbuitje fietsen, maar het regenseizoen komt eraan, dus dat kan over een maandje vast wel
- koffie drinken die je niet op hoeft te lossen
- onder een warme douche
- schoonmaken met het gemak van een stofzuiger. Je zou toch denken dat juist hier, met al dat stof…
- over straat lopen zonder nageroepen te worden
- boodschappen doen in een supermarkt, zodat ik alles in 1 keer kan kopen in plaats van dat ik heel Wa moet af fietsen

Waar ik na 5 maanden nog wel even mee door wil gaan:
- niet teveel op 1 dag doen
- nieuwe dingen ontdekken, want zelfs na 5 maanden leer ik bijna dagelijks iets bij en ontdek ik constant weer dingen
- nooit dichte schoenen dragen, al denk ik dat mijn voeten nooit meer echt schoon zullen worden
- dagelijks na stage in de spot zitten, dat is hier in het kader van genoeg drinken natuurlijk heel belangrijk
- mijn stage, ik heb het erg naar mijn zin met de kinderen hier, en begin al een beetje op te zien tegen het moment dat ik ze moet achterlaten
- het nooit koud hebben, ik kan me niet eens meer herinneren hoe het precies voelt. Het was op Valentijnsdag trouwens 49 graden celsius…

Toen ik in september uit het vliegtuig stapte was ik het liefst meteen omgekeerd om het eerste het beste vliegtuig weer terug naar huis te nemen. Want toen daagde voor het eerst het besef dat ik niet zo maar even op vakantie ging, maar dat ik de komende 10 maanden niet thuis zou komen. Daarnaast had ik geen idee wat ik dan in vredesnaam wel ging doen of waar ik zou belanden. En toen ik vanuit het raampje van de taxi uitkeek op het chaotische, vreemde leven in Accra zag ik het al helemaal niet meer zitten. Bij daglicht was het gelukkig allemaal wat minder erg, maar ik kon de Ghanese wereld toch nog niet helemaal behappen. Als ik denk aan hoe we zelfs in Wa niet wisten waar we alles moesten zoeken of vinden, en hoe we hier verloren rondliepen, moet ik om mezelf lachen. Langzaamaan raak je steeds meer ingeburgerd en leer je waar je dingen kunt vinden en voor elkaar kunt krijgen. Ik kan ondertussen genadeloos afdingen, weet hoe ik Ghanese mannen het beste kan afpoeieren, welke spot het leukst is en bij welke fietsenmaker je beter niet je band kunt laten plakken. Mijn boodschappen op de markt doe ik met behulp van mijn schaarse woordjes Dagaare, ik weet precies hoeveel ik waarvoor moet betalen, wat veilig is en wat niet. Ook met mijn stage raak ik steeds meer vertrouwd. Je leert hoe je met de kinderen om moet gaan, en zij leren wat ze van je kunnen verwachten. Het is hier anders dan in Nederland, dat is wennen, maar je past je steeds meer aan. In het begin was ik bijvoorbeeld ontzettend geschokt dat kinderen hier nog geslagen worden, nu loop ik soms zelf met een stok in mijn hand. Ik zou nog steeds nooit een kind dat iets verkeerd doet echt slaan, en dat weten ze. Maar als de grote jongens tijdens een spel aan het klieren zijn of de kleintjes pesten aarzel ik niet om ze een tik te geven. Niet hard, we moeten er vaak met zn allen om lachen, maar de boodschap komt wel over. Zo verander je je houding en ga je over dingen soms anders denken.
Al met al kan ik nu al zeggen dat ik ontzettend blij ben dat ik voor 10 maanden in het buitenland heb gekozen. Het is zeker niet altijd gemakkelijk, maar ik denk dat ik in deze 5 maanden meer nieuwe ervaringen heb opgedaan dan in de 5 jaar daarvoor. En ondanks dat ik echt uitzie naar het moment dat ik op het vliegtuig naar huis stap ben ik blij dat ik nog 5 maanden te gaan heb.

Tessa