Allemaal beestjes

In het begin van mijn periode hier in Ghana had ik mijn eerste, redelijk stressvolle, ontmoeting met een vreemd beest. Ik stapte het guesthouse uit en was vergeten te kijken waar ik liep. Opeens voelde ik onder mijn voet iets kronkelen en begon Maartje te gillen: A snake! A snake! Dat zorgde voor de nodige commotie en de watchman kwam rennend te hulp, om te ontdekken dat het beest waar ik op had gestaan geen slang was maar gewoon een groot uitgevallen miljoenpoot. Na een demonstratie van hoe het vrij onschuldige beest zich oprolt als je in de buurt komt ging de watchman weer grinnekend terug naar zijn huisje.

Maar inmiddels kan ik met zekerheid zeggen dat ik een slang ben tegengekomen. Ik had al eerder wat kleintjes gezien, die dood gekatapulteerd waren door een watchman of een stel jongetjes van een jaar of 10. Ondanks hun ondermaatsheid zijn die slangen vaak wel erg giftig, als je erdoor gebeten wordt ben je nog niet jarig en wordt je misschien ook wel nooit meer jarig.
Hetzelfde geldt als je gebeten wordt door een zwarte cobra en laat die nou net voor onze deur gelegen hebben. Na een avondje spot liep ik nietsvermoedend als eerste de veranda op en hoorde wat ritselen. Toen ik keek waar het geluid vandaan kwam zag ik een kop boven de rand van de veranda uitsteken, net iets te dichtbij voor mijn zin. Met een kalmte die ik toeschrijf aan de guinness die ik daarvoor gedronken had stond ik stil en zei: jongens er ligt een hele grote slang… Toen stonden we allemaal maar even stil tot de slang besloot dat hij het wel genoeg vond en er razendsnel vandoor kronkelde. Ik kan alleen maar hopen dat hij niet besluit terug te komen want de zwarte cobra kan niet alleen bijten maar spuugt ook in je ogen, wat blindheid tot gevolg heeft… De kok van de straatkinderen raadde ons aan elke twee weken oude rubber banden te verbranden. Slangen houden niet van de geur en zouden weg moeten blijven.

Onze doucheputjes houden we afgedekt, omdat er nog wel eens een schorpioen uit wil komen. Dit zijn meestal ook kleintjes, maar Niels had op een gegeven moment toch een flink monster in zijn douchebak, die pas na een paar keer flink meppen met een slipper het leven gaf.

Verder komen er weinig rare beesten voor in huis, behalve af en toe een sprinkhaan of een verdwaalde gekko, die trouwens vaak ook het doucheputje als in- en uitgang gebruikt. In de schuur en onder richeltjes in de achtertuin vind je vaak grote vleermuizen en de insectenspray die echt alle muggen verdelgt hebben we nog steeds niet gevonden.
Ironisch genoeg ben ik trouwens de enige die nog geen malaria gehad heeft, terwijl ik al een maand of twee gestopt ben met het slikken van Lariam, preventieve medicatie, omdat mijn haar ervan uit begon te vallen. Mijn lichaam blijkt sowieso tamelijk Afrika-bestendig, hebben de andere witten nog best vaak diarree en buikkrampen, ik heb eigenlijk nooit ergens last van. Het enige dat me af en toe parten speelt is de hitte, want %$#!”, wat is het heet! Vaak een graad of 50 in de zon. De huizen nemen die hitte op en staan het s nachts weer af zodat je eigenlijk alleen kunt slapen als de ventilator zo hard staat dat je het idee krijgt dat je opstijgt. Dit brengt veel mensen zonder de luxe van een ventilator ertoe gewoon buiten te slapen op een rieten matje of houten bankje.
Ik ga nergens meer heen zonder zakdoek, net als de meeste Ghanezen, om de laag zweet die constant op je voorhoofd staat af te vegen. Je verliest zo natuurlijk ontzettend veel vocht, en er zijn dagen dat ik wel 5 of meer liter water drink. Al met al denk ik dat ik het in Nederland nooit meer echt warm zou vinden.

De laatste tijd zijn mijn posts niet meer zo frequent als voorheen. Dus ik denk dat het dan toch eindelijk aan het gebeuren is; mijn inspiratie en onderwerpen beginnen op te raken na 7 maanden… Ik hoop het wel weer een beetje goed te maen met wat foto's van ons meest recente tripje naar Accra..

Tessa