Uit de naad...
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
12 November 2007 | Ghana, Wa
Omdat Pastor Dan de afgelopen 3 weken op reis is geweest naar Amerika, had ik in het project even niet zoveel te doen. Drie keer per week geef ik nu ’s avonds een uurtje sociale vaardigheden en seksuele voorlichting, maar overdag ben ik vrij.
Daarom besloot ik om me, tot Dan terugkomt, volledig te wijden aan mijn studie ‘kleding maken Ghanaian style’. En met de dagen dat ik zat te zweten achter mijn naaimachine groeide mijn respect voor de beoefenaars van dit beroep.
Op maandag ging ik met frisse moed naar de tailorshop. Deze tailorshop is een klein winkeltje vlak bij ons huis. De ‘madam’ van de shop is Lucy, en de tailorshop is tevens haar huis, waar ze woont met haar oude, demente moeder. Zij heeft, naast mij, vijf jonge vrouwen bij haar in de leer.
Madam Lucy had me verteld dat ze om acht uur ’s zou openen, en dat het handig was als ik dan iets eerder zou komen, zodat ze me alvast wat dingen uit kon leggen.
Toen ik die maandagochtend echter bij de tailorshop aankwam, toch wel trots dat ik firs en fruitig op tijd op de juiste plaats van bestemming was, bleken alle andere leerlingen er ook allang te zijn. Die waren aan het vegen, water halen, afwassen, schoonmaken en de spullen aan het klaarzetten. Hoe laat ze er elke dag precies zijn weet ik nog steeds niet, ik vind half acht namelijk precies vroeg genoeg...
Na wat oefenen op oude cementzakken, mocht ik beginnen met zoompjes leggen.
Tegen twaalven begon ik toch wel een beetje moe te worden. We gebruiken ouderwetse naaimachines die je moet aandraaien met een wieltje en mijn arm werd er lam van. Bovendien begon mijn maag te knorren; ik was duidelijk toe aan pauze.
Toen ik terugkwam stortte ik me weer op het leggen van zoompjes. Na een poosje begon ik een beetje met mijn ogen te knijpen van het staren naar de naald. Ik had herhaaldelijk ruzie met het kolenstrijkijzer dat dan weer te heet, dan weer te koud is, en dan opeens weer vonken sproeit op het lapje stof dat je net keurig aan het strijken was. Tegen vieren kukelde ik bijna van mijn krukje van vermoeidheid en besloot ik het, voor die dag, maar voor gezien te houden.
Zo kom ik de week door. Elke dag sta ik tegen half 8 paraat, om tot een uur of 4 door te werken. Moe, maar voldaan ga ik dan huiswaarts. Madam lucy en de andere meiden werken echter onverschrokken tot na zessen door. Bovendien werken ze ook op zaterdag. Dat betekent dat ze 6 dagen per week, minstens 12 uur per dag werken. Nu december eraan komt, is er veel werk omdat veel mensen kleding bestellen voor de kerstdagen. Dus binnenkort zullen ze doorwerken tot 10 uur ’s avonds… En omdat de meiden nog in de leer zijn, verdienen ze niets.
Dit betekent niet dat madam Lucy nou stinkend rijk wordt door al het werk wat er dagelijks verzet wordt. Voor het naaien van een complete Ghanese outfit, waar je als volleerd naaister toch wel een dag mee bezig bent, wordt 3 cedi gevraagd, minder dan 3 euro.
Al met al, ben ik maar wat blij dat ik dit naaien voor mijn lol doe en dat ik dus geen verplichtingen heb en er mijn geld niet mee hoef te verdienen. En ik zal het hier misschien niet hardop toegeven, maar eigenlijk zijn we in het rijke westen maar een stelletje slappe sukkelaars geworden.
De vrouwen hier lopen rustig een flinke afstand met een bak gevuld met 50 liter water op hun hoofd. Na 15 minuten lopen met een emmertje van 10 liter, had ik drie dagen spierpijn. Vrouwen die hier in de bouw werken dragen onder elke arm een zak cement van 25 kilo, met gemak. En je zou als westerse vrouw eens moeten proberen om op je vrije zaterdag de was van een gezin met 6 kinderen helemaal met de hand te doen.
Ondanks verwoede pogingen de vrouwen hier bij te benen, kan ik met zekerheid zeggen: het leven van een gemiddelde Ghanese vrouw, dat houden wij niet vol.
Tessa
Daarom besloot ik om me, tot Dan terugkomt, volledig te wijden aan mijn studie ‘kleding maken Ghanaian style’. En met de dagen dat ik zat te zweten achter mijn naaimachine groeide mijn respect voor de beoefenaars van dit beroep.
Op maandag ging ik met frisse moed naar de tailorshop. Deze tailorshop is een klein winkeltje vlak bij ons huis. De ‘madam’ van de shop is Lucy, en de tailorshop is tevens haar huis, waar ze woont met haar oude, demente moeder. Zij heeft, naast mij, vijf jonge vrouwen bij haar in de leer.
Madam Lucy had me verteld dat ze om acht uur ’s zou openen, en dat het handig was als ik dan iets eerder zou komen, zodat ze me alvast wat dingen uit kon leggen.
Toen ik die maandagochtend echter bij de tailorshop aankwam, toch wel trots dat ik firs en fruitig op tijd op de juiste plaats van bestemming was, bleken alle andere leerlingen er ook allang te zijn. Die waren aan het vegen, water halen, afwassen, schoonmaken en de spullen aan het klaarzetten. Hoe laat ze er elke dag precies zijn weet ik nog steeds niet, ik vind half acht namelijk precies vroeg genoeg...
Na wat oefenen op oude cementzakken, mocht ik beginnen met zoompjes leggen.
Tegen twaalven begon ik toch wel een beetje moe te worden. We gebruiken ouderwetse naaimachines die je moet aandraaien met een wieltje en mijn arm werd er lam van. Bovendien begon mijn maag te knorren; ik was duidelijk toe aan pauze.
Toen ik terugkwam stortte ik me weer op het leggen van zoompjes. Na een poosje begon ik een beetje met mijn ogen te knijpen van het staren naar de naald. Ik had herhaaldelijk ruzie met het kolenstrijkijzer dat dan weer te heet, dan weer te koud is, en dan opeens weer vonken sproeit op het lapje stof dat je net keurig aan het strijken was. Tegen vieren kukelde ik bijna van mijn krukje van vermoeidheid en besloot ik het, voor die dag, maar voor gezien te houden.
Zo kom ik de week door. Elke dag sta ik tegen half 8 paraat, om tot een uur of 4 door te werken. Moe, maar voldaan ga ik dan huiswaarts. Madam lucy en de andere meiden werken echter onverschrokken tot na zessen door. Bovendien werken ze ook op zaterdag. Dat betekent dat ze 6 dagen per week, minstens 12 uur per dag werken. Nu december eraan komt, is er veel werk omdat veel mensen kleding bestellen voor de kerstdagen. Dus binnenkort zullen ze doorwerken tot 10 uur ’s avonds… En omdat de meiden nog in de leer zijn, verdienen ze niets.
Dit betekent niet dat madam Lucy nou stinkend rijk wordt door al het werk wat er dagelijks verzet wordt. Voor het naaien van een complete Ghanese outfit, waar je als volleerd naaister toch wel een dag mee bezig bent, wordt 3 cedi gevraagd, minder dan 3 euro.
Al met al, ben ik maar wat blij dat ik dit naaien voor mijn lol doe en dat ik dus geen verplichtingen heb en er mijn geld niet mee hoef te verdienen. En ik zal het hier misschien niet hardop toegeven, maar eigenlijk zijn we in het rijke westen maar een stelletje slappe sukkelaars geworden.
De vrouwen hier lopen rustig een flinke afstand met een bak gevuld met 50 liter water op hun hoofd. Na 15 minuten lopen met een emmertje van 10 liter, had ik drie dagen spierpijn. Vrouwen die hier in de bouw werken dragen onder elke arm een zak cement van 25 kilo, met gemak. En je zou als westerse vrouw eens moeten proberen om op je vrije zaterdag de was van een gezin met 6 kinderen helemaal met de hand te doen.
Ondanks verwoede pogingen de vrouwen hier bij te benen, kan ik met zekerheid zeggen: het leven van een gemiddelde Ghanese vrouw, dat houden wij niet vol.
Tessa
-
12 November 2007 - 16:21
Martien Admiraal:
Hallo Tessa,
Met plezier lees ik jouw verhaal. Het kan goed dat het naaimachine met onze container is meegekomen. Het ga je goed en de groetjes van ons uit heusden. Martien en Tiny Kempke en Jannetje. -
12 November 2007 - 16:46
Josje En Jan :
Dag Tessa,
Wat zul jij een spierballen krijgen!!!!!Je belevenissen lees ik met plezier en verbijstering soms en met verbazing altijd. Leuk in elk geval. Deze week zullen wij zeker aan je denken als je op vrijdag "meerdanjarig" bent.
Wij wensen je in die meer dan vertrouwde omgeving een fijn feestje toe en dat zal wel tot diep in de avond/nacht doorgaan, jij hoeft zaterdags immers niet achter de naaimachine..................
Groeten van de Waalkant.
-
12 November 2007 - 17:17
Ineke:
Ha Tess,
Bedankt weer voor je verhaal. Ik ga er altijd eens lekker voor zitten.
Het is nog wat vroeg maar ik feliciteer je vast met je verjaardag vrijdag.
Veel plezier, maak er een mooie dag van.
wij zullen hier ook het glas op je heffen en onsvoor proberen te stellen hoe je daar je verjaardag viert.
Veel liefs, Ineke -
12 November 2007 - 19:42
Rob:
Hallo Tessa, t is dat je het zelf al aangaf in je verhaaltje, ja jullie jonge vrouwen zijn WATJES, ha,ha. Wat zijn we verwend he, hier in het rijke westen. Strijkijzers op kooltjes, dat noemen wij antiek. Als je terug bent in Ned. moet je maar es wat maken voor me.
Groetjes Rob en pas op jezelf -
12 November 2007 - 21:32
Joke Harbers:
Ach wat zou ik je graag komen helpen,zelfs op een ouderwetse trapnaaimachine lijkt het me een avontuur!
Keep up the good work!
(:))
-
13 November 2007 - 11:26
Anne:
hey lieve tessa,
je doet het hartstikke goed daar lees ik!
ook stiekem wel genieten he?
morgen hebben we weer een meidenavond, eef komt vandaag terug uit polen. dus kunnen we weer flink bijkletsen!
we missen je gezelschap in ieder geval wel hoor, maar we zullen aan je denken en een kopje thee voor jou drinken.
heel veel liefs, vast ook namens de andere meiden,
anne -
13 November 2007 - 13:50
Frits En Dieny:
Hoi Tess,
Het is al weer heel lang geleden dat we contact met elkaar hadden, door allerlei omstandigheden. Inmiddels hebben we ons weer wat ingelezen in de vorige verslagen, foto's en de video bekeken. Die maakten duidelijk dat de "kleine" Tess uit onze herinnering inmiddels een heel zelfbewuste jonge vrouw is geworden. We hopen dat je verblijf deze keer opnieuw weer heel veel levens-"rendement" oplevert, maar daar zijn we eigenlijk niet zo bang voor.
We gaan proberen zo regelmatig mogelijk contact met je te houden en wensen je uiteraard het allerbeste toe.
Niet te vergeten, ook vrijdag en hele prettige verjaardag.
Xxxxxxxxxxx,
Frits en Dieny -
13 November 2007 - 17:56
Mamma:
Hoi Tessa, zo te lezen ben je aardig druk en in een vrij strak regime. Wat zul je je eigen naaimachine weer waarderen als je terug bent. Veel succes met het geven van voorlichting aan de meiden. Kennelijk is dat hard nodig.Heel veel liefs, mamma -
14 November 2007 - 20:42
Tante Loes:
Hoi Tes,
Het zal wel wennen zijn,de hele dag achter de naaimachine te zitten,je steekt er allicht veel van op. Wie weet kun je terug in nederland een eigen atellier beginnen. Als ik dit zo lees weten wij in het westen niet wat werken is, ik moet er niet aan denken om met zoveel kilo's aan mijn armen een flinke afstand te lopen.
Liefs Tante Loes. -
15 November 2007 - 05:12
Frits En Dieny:
Hoi Tess,
Voor het algemeen gemiddelde en voor wat het waard is:
Gisteravond werd hier op tv een reportage uitgezonden over een 58-jarige nederlandse vrouw die in Accra met eigen middelen een naaiatelier heeft opgezet in het kader van een werkgelegenheidsproject (als ik het mij goed kan herinneren heette het "Uhuru Tailors" of zoiets). Het gaf een beeld over de lokale problemen en arbeidsmentaliteit, maar ook over de mogelijkheid om via deze kleinschalige projecten effectief iets aan structurele ondersteuning te doen. Indrukwekkend, moest uiteraard direct aan jou denken.
Groetjes,
Frits en Dieny -
15 November 2007 - 10:29
Domin:
Ha die Tessa,
Al sinds je weer in Ghana zit, lees ik steeds vol heimwee je mooie verhalen. Het doet me goed te weten dat jullie er weer zijn, vooral omdat ik denk dat jullie net als de vorige keer ook nu vast weer Wa een stukje mooier weten te maken! Hoop dat je er wederom een schitterende tijd hebt...
Byebyeoo,
Domin -
15 November 2007 - 21:12
Ella B.:
Hallo Tessa,
Ook ik ga er echt voor zitten om je verhalen te lezen.
We zijn inderdaad een stelletje slappe sukkelaars geworden.
Alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Groet, Ella
-
15 November 2007 - 22:07
Heidi:
Dag Tessa,
Wat schrijf jij geweldige stukjes. Ik zie het helemaal voor me en leef met je mee. Moet je iets mee doen. Kun je er geen geld mee verdienen? Verkoop je verhalen... Wie weet levert het je wat op. Veel plezier in Wa!
Groeten, Heidi (vriendin van Petra) -
16 November 2007 - 02:25
Martien En Tiny Admi:
Hallo Tessa
Hartelijk gefeliciteerd met je 21ste verjaardag een hele fijne dag en een heel fijn jaar wensen wij je toe vanuit Heusden Hiep hiep hoera van
Martien Tiny Kempke en Jannetje Admiraal -
16 November 2007 - 18:51
Tessaterlouw:
van hartelijk gefelicieerd mrt je 21 ver- jaardag van de buren op nr 41 te ochten
.afzender sonja schwarz -
17 November 2007 - 14:01
Danielle (hagrid):
hee tessa!
heerlijk om jouw verhalen te lezen!
en van harte proficiat!
groetjes van daan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
