deegballen met soep
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
28 November 2007 | Ghana, Wa
In 1 van mijn eerste posts zei ik al dat ik het ongetwijfeld nog eens uitgebreid over eten zou hebben. Dat moet er nu maar eens van komen. Want in de alweer bijna 2 maanden die ik hier ben heb ik uitsluitend Ghanees gegeten. Nou, vooruit, op één keer pannekoeken bakken na.
De traditionele Ghanese maaltijd bestaat eigenlijk altijd uit een (vaak zure) deegbal met soup. Die deegbal kan van verschillende ingredienten gemaakt worden en op verschillende manieren worden bereid, wat het verschil maakt tussen fufu, tiset, banku en kenkey. Maar hoe dan ook, het blijft een deegbal.
De soup bevat standaard knoflook, ui, tomaat, maggi, meestal gember, en vooral heel veel olie. Het verschil in de soup zit ‘m in wat er eventueel verder nog wordt toegevoegd; verschillende soorten bladeren, gemalen pinda, tomatenpuree, garden eggs (een soort ondermaatse aubergines), vis, vlees, of okro. Okro is een uitzonderlijk slijmerige groente. Om deze zelfs nog slijmeriger te maken drogen en malen ze de okro en voegen ze salpeter toe aan de soup. Salpeter klinkt naar mijn idee als iets wat je nooit in je eten zou moeten doen, maar ik ben er tot nu toe nog niet aan bezweken.
De deegballen met soup kunnen worden afgewisseld door verschillende soorten rijst. Gewone rijst, rijst met bonen, gebakken rijst, rijstballen of jallof rijst, waarbij de groenten, olie en kruiden zijn
Als snacks kan je gefrituurde of geroosterde yam en bakbanaan krijgen, en verschillende soorten cakes. Dit zijn een soort oliebollen van verschillende soorten meel, met veel olie en weinig smaak.
Het is misschien een beetje kort door de bocht om te zeggen dat dit alles is wat er gegeten wordt, want er valt uiteraard nog wel meer te vinden. Toch is dit wel zo’n beetje waar het noordelijk Ghanese dieet uit bestaat.
Ik eet zonder problemen alles mee en weet zeker dat ik het Ghanese eten straks ga missen, maar ik merk ook dat ik soms trek heb in ‘westers eten’. Kaas, vooral.
Van het witte, kleffe, zoetige brood dat hier te koop is, raak ik enorm verstopt, dat laat ik voorbij gaan. Dus na 2 maanden geen brood, begin ik toch wel erg zin te krijgen in een bruine boterham met kaas. Veel kaas. Of chocoladepasta. Of muisjes. Of gewoon in een lekkere aardappel. Met veel groenten, want die worden hier erg mondjesmaat gebruikt.
Helaas zou ik niemand adviseren een bruine boterham, groenten of een aardappel in een envelop te doen, dus ik moet nog een poosje zonder. Dat gaat prima lukken, maar als ik soms in mijn gedachten de Coop in Bottendaal doorloop, begin ik toch wel een beetje te watertanden…
Maar genoeg weer over eten. Ik ben al een klein beetje begonnen met hier en daar uitgeven van alle gulle giften die jullie hebben gedaan. En kleine dingen die je doet hebben soms onverwacht grote gevolgen.
Een paar weken geleden was ik bij een Ghanese vriendin, toen haar zus bij haar langs kwam. Ze had namelijk een ziekenhuisrekening van 20 euro, die ze niet kon betalen. Ik had deze zus al vaker gezien en opgemerkt dat ze er niet gezond uitzag. Erg mager, een slechte huid en snel moe. Met haar gezondheid was ze al enkele jaren aan het sukkelen, ook al is ze pas 24.
Aangezien mijn vriendin ook geen geld had voor de ziekenhuisrekening van haar zus, bood ik aan deze te betalen, op voorwaarde dat ze een aantal labtests zou laten doen, om het één en ander uit te sluiten. Vaak geeft men in het ziekenhuis namelijk gewoon maar een enorme bult medicijnen mee, volgens mij onder het motto ‘dan zit er altijd wel iets tussen dat werkt’. Als je echter niet weet wat echt de oorzaak is, kom je natuurlijk niet veel verder.
Zo gezegd zo gedaan. Ziekenhuisrekening betaald, naar het lab gegaan en tests afgenomen. Op mijn fiets de resultaten voor haar opgehaald. Toen bleek ze aids te hebben.
Geen leuk nieuws om te krijgen, maar ook niet om te geven. Als je zoiets hoort op je 24ste, stort je wereld natuurlijk in elkaar. Geen kans meer op een gezin en kinderen, niet meer zeker van wanneer je eigen lichaam het misschien op zal geven.
Even heb ik getwijfeld of het wel goed was om die test af te nemen. Het resultaat heeft zoveel mensen verdrietig gemaakt. Maar sinds kort is er hier in Wa een centrum voor mensen met aids, waar ze counseling en medicatie kunnen krijgen. Met aidsremmers kan ze misschien nog wel jaren gezond doorkomen, en haar baan als lerares gewoon behouden. Als ze niet had geweten wat haar telkens ziek maakte, was ze misschien binnen enkele maanden wel gestorven.
Daarnaast heeft ze de ziekte uiteraard van iemand gekregen. Op dit moment proberen we deze persoon te vinden, zodat we hem ook weer kunnen helpen en bovendien voorkomen dat hij onwetend het virus verder verspreidt. En zo kan een simpele aids-test van minder dan 5 euro het leven van zoveel mensen beinvloeden.
Binnenkort is er letterlijk werk aan de winkel, want dan gaan we de container die straks de werkplaats voor de straatmeiden wordt verder afbouwen. Dus hopelijk kan ik snel meer nieuws brengen over alle goede dingen die hier gedaan worden met al jullie giften, nogmaals ontzettend bedankt!
Tessa
PS: De zus van Maartje stapt over twee weken op het vliegtuig om ons hier een bezoekje te brengen. Ik hoorde al van meerdere kanten dat mensen dingen op wilde sturen, dus als je een brief o.i.d hebt, kan je die naar haar opsturen, dan neemt zij hem voor me mee (geen postpakketten e.d., helaas, haha). Wel binnen twee weken dus!
Het adres:
Jannetje Admiraal
t.a.v Tessa Terlouw
Laagstraat 4
5256 PJ Oud-Heusden
De traditionele Ghanese maaltijd bestaat eigenlijk altijd uit een (vaak zure) deegbal met soup. Die deegbal kan van verschillende ingredienten gemaakt worden en op verschillende manieren worden bereid, wat het verschil maakt tussen fufu, tiset, banku en kenkey. Maar hoe dan ook, het blijft een deegbal.
De soup bevat standaard knoflook, ui, tomaat, maggi, meestal gember, en vooral heel veel olie. Het verschil in de soup zit ‘m in wat er eventueel verder nog wordt toegevoegd; verschillende soorten bladeren, gemalen pinda, tomatenpuree, garden eggs (een soort ondermaatse aubergines), vis, vlees, of okro. Okro is een uitzonderlijk slijmerige groente. Om deze zelfs nog slijmeriger te maken drogen en malen ze de okro en voegen ze salpeter toe aan de soup. Salpeter klinkt naar mijn idee als iets wat je nooit in je eten zou moeten doen, maar ik ben er tot nu toe nog niet aan bezweken.
De deegballen met soup kunnen worden afgewisseld door verschillende soorten rijst. Gewone rijst, rijst met bonen, gebakken rijst, rijstballen of jallof rijst, waarbij de groenten, olie en kruiden zijn
Als snacks kan je gefrituurde of geroosterde yam en bakbanaan krijgen, en verschillende soorten cakes. Dit zijn een soort oliebollen van verschillende soorten meel, met veel olie en weinig smaak.
Het is misschien een beetje kort door de bocht om te zeggen dat dit alles is wat er gegeten wordt, want er valt uiteraard nog wel meer te vinden. Toch is dit wel zo’n beetje waar het noordelijk Ghanese dieet uit bestaat.
Ik eet zonder problemen alles mee en weet zeker dat ik het Ghanese eten straks ga missen, maar ik merk ook dat ik soms trek heb in ‘westers eten’. Kaas, vooral.
Van het witte, kleffe, zoetige brood dat hier te koop is, raak ik enorm verstopt, dat laat ik voorbij gaan. Dus na 2 maanden geen brood, begin ik toch wel erg zin te krijgen in een bruine boterham met kaas. Veel kaas. Of chocoladepasta. Of muisjes. Of gewoon in een lekkere aardappel. Met veel groenten, want die worden hier erg mondjesmaat gebruikt.
Helaas zou ik niemand adviseren een bruine boterham, groenten of een aardappel in een envelop te doen, dus ik moet nog een poosje zonder. Dat gaat prima lukken, maar als ik soms in mijn gedachten de Coop in Bottendaal doorloop, begin ik toch wel een beetje te watertanden…
Maar genoeg weer over eten. Ik ben al een klein beetje begonnen met hier en daar uitgeven van alle gulle giften die jullie hebben gedaan. En kleine dingen die je doet hebben soms onverwacht grote gevolgen.
Een paar weken geleden was ik bij een Ghanese vriendin, toen haar zus bij haar langs kwam. Ze had namelijk een ziekenhuisrekening van 20 euro, die ze niet kon betalen. Ik had deze zus al vaker gezien en opgemerkt dat ze er niet gezond uitzag. Erg mager, een slechte huid en snel moe. Met haar gezondheid was ze al enkele jaren aan het sukkelen, ook al is ze pas 24.
Aangezien mijn vriendin ook geen geld had voor de ziekenhuisrekening van haar zus, bood ik aan deze te betalen, op voorwaarde dat ze een aantal labtests zou laten doen, om het één en ander uit te sluiten. Vaak geeft men in het ziekenhuis namelijk gewoon maar een enorme bult medicijnen mee, volgens mij onder het motto ‘dan zit er altijd wel iets tussen dat werkt’. Als je echter niet weet wat echt de oorzaak is, kom je natuurlijk niet veel verder.
Zo gezegd zo gedaan. Ziekenhuisrekening betaald, naar het lab gegaan en tests afgenomen. Op mijn fiets de resultaten voor haar opgehaald. Toen bleek ze aids te hebben.
Geen leuk nieuws om te krijgen, maar ook niet om te geven. Als je zoiets hoort op je 24ste, stort je wereld natuurlijk in elkaar. Geen kans meer op een gezin en kinderen, niet meer zeker van wanneer je eigen lichaam het misschien op zal geven.
Even heb ik getwijfeld of het wel goed was om die test af te nemen. Het resultaat heeft zoveel mensen verdrietig gemaakt. Maar sinds kort is er hier in Wa een centrum voor mensen met aids, waar ze counseling en medicatie kunnen krijgen. Met aidsremmers kan ze misschien nog wel jaren gezond doorkomen, en haar baan als lerares gewoon behouden. Als ze niet had geweten wat haar telkens ziek maakte, was ze misschien binnen enkele maanden wel gestorven.
Daarnaast heeft ze de ziekte uiteraard van iemand gekregen. Op dit moment proberen we deze persoon te vinden, zodat we hem ook weer kunnen helpen en bovendien voorkomen dat hij onwetend het virus verder verspreidt. En zo kan een simpele aids-test van minder dan 5 euro het leven van zoveel mensen beinvloeden.
Binnenkort is er letterlijk werk aan de winkel, want dan gaan we de container die straks de werkplaats voor de straatmeiden wordt verder afbouwen. Dus hopelijk kan ik snel meer nieuws brengen over alle goede dingen die hier gedaan worden met al jullie giften, nogmaals ontzettend bedankt!
Tessa
PS: De zus van Maartje stapt over twee weken op het vliegtuig om ons hier een bezoekje te brengen. Ik hoorde al van meerdere kanten dat mensen dingen op wilde sturen, dus als je een brief o.i.d hebt, kan je die naar haar opsturen, dan neemt zij hem voor me mee (geen postpakketten e.d., helaas, haha). Wel binnen twee weken dus!
Het adres:
Jannetje Admiraal
t.a.v Tessa Terlouw
Laagstraat 4
5256 PJ Oud-Heusden
-
28 November 2007 - 11:19
Maarten:
Zo absurd.. om iemand te vertellen je hebt een terminale ziekte, t lijkt me echt de grootste berg die er is.
Tof dat de werkplek van de meiden bijna af is, ben wel benieuwd naar fotos :P -
28 November 2007 - 11:29
Joke Harbers:
Ha meissie,
Je doet het goed,ik griezel alleen van je "dinerverhalen",maar vind je een dappere meid en de mensen waar je het voor doet nog veel meer.Ik hoop voor het zusje dat ze behandeld kan woren in het aidscentrum.
Ik heb de fotootjes van Mina even gegapt ik wil er een photoshop plaatje van maken,wat een dropje zeg.
Lieve Tess,keep up the good work.
Dikke knuf uit Rijssen.
-
28 November 2007 - 14:27
Tante Loes:
Hoi Tes, Leuk om over dat eten te lezen, maar volgens mij is het erg éénzijdig, nou ja, jij hebt toch die hollandse pot in het vooruitzicht, deze mensen weten niet beter.
Moeilijk voor je om dat meisje te vertellen dat ze aids heeft, petje af hoor. Je bent aardig gekortwiekt maar wel leuk.
Liefs Tante Loes. -
28 November 2007 - 16:40
Mamma:
Hoi Tess, Fijn dat je nu toch aidsremmers kunt krijgen. Het maakt je beslissing omtrent de aidstesten de juiste denk ik. Dat moet een geruststelling zijn. Goed te horen dat de zus van Prisca weer wat stabieler is.
Volgens mij heb ik nog steeds een uitnodiging van jou een keer Ghanees te komen eten. Daar houd ik je aan zodra je weer in Nederland bent en je jezelf tegoed gedaan hebt aan bruine boterhammen met kaas en chocoladepasta, ben erg benieuwd hoe dat allemaal smaakt.
Liefs, mamma -
28 November 2007 - 22:33
Fam.Admiraal:
Hoi Tessa,
Lekker hoor al die ingredienten, fijn dat je met weinig geld mensen kan helpen ook al zet zo'n medicatie het leven op scherp. Blijf in elk geval dicht bij je zelf. Mijn moeder zei altijd: "Wie geeft wat hij heeft is waard dat hij leeft". Heb oog voor elkaar en doe Maartje de groetjes van ons uit Heusden liefs Tiny en Martien. Jannetje en Kempke. Doei.... -
30 November 2007 - 11:23
Frits En Dieny:
Bizar verhaal Tess.
Wat zou er met het meisje gebeurd zijn als je niet "toevallig" bij je vriendin op bezoek was geweest op het moment dat "toevallig" dit meisje langs kwam?
Toeval bestaat niet is mijn overtuiging. Dit heeft zo moeten zijn.....
Groetjes -
02 December 2007 - 11:45
Nienke:
Ha Tessa,
Een verhaal met een heftige gebeurtenis... Erg knap hoe jij daar mee omgaat! Hier raast het leven snel voorbij (al doen wij dat zelf), telkens als ik je verhalen lees roep ik mezelf weer even terug. 'Niet alleen maar doorrazen, ook genieten'.
Ik ben erg benieuwd hoe het Ghanese eten allemaal smaakt! Maar volgens mij wordt dat eten nooit mijn 'lievelingseten'...
Tot je volgende verhaal!
Kus Nienke
-
03 December 2007 - 22:13
.feija.:
Hey lief ding!!!
Ohhhh ben hier, op dit andere continent maar druk en druk.. Bijna te druk om stil te staan waar jij mee bezig bent.. Ik maak me druk om de stomste dingen, je kent het wel.. de dingen waar wij hier mee bezig zijn..
Ik merk dat ik het heerlijk vind om jou verhalen te lezen.. Ff met beide voeten op de grond.. Feija Harbers, er is meer op de wereld!!
Wat ben je toch een inspirerend ding!!
dikke kus!! :D -
08 December 2007 - 04:52
.feija.:
Lieve lieve schat!!
Ohhh ik kom net van een techno-feestje in de ndrgrnd vandaan.. En ik heb al een week van: ik-mis-tessa-en-niet-zo'n-beetje-ook!! Kom ik daar Bart tegen, jeweetwel die jongen van buitenkunst.. En weet je, toen hebben we heel veel dansjes speciaal voor jou gedaan..
denk aan je!!
dikke KUS!! -
08 December 2007 - 21:38
Bart:
Heee Tessa, ben gister dus naar zo'n techno feestje geweest... Kwam ik daar Feija tegen, je weet wel die vriendin van je!! ;) Als je weer terug bent gaan we helemaal los! Tot die tijd, danse we heel wat dansjes voor je...
Ik lees je verhalen altijd vol bewondering, maakt veel indruk op me en geeft me een andere kijk op men eigen leven..
Thankss!
Liefs Bart Buitenkunst -
13 December 2007 - 10:47
Sonja:
he tessa wij wensen jou fijne kerst toe
en een voorspoedig 2008 toe
je buren van waalkant 41 in ochten
gr sonja en willem schwarz
-
13 December 2007 - 10:49
Sonja:
sonjas50@live.nl kan je me mailen gr sonja -
15 December 2007 - 13:59
Josje En Jan :
Omdat wij spoedig vertrekken naar warmere gebieden en het er weleens bij in zou kunnen schieten, vanaf de Waalkant nu alvast maar de wens dat het jou en je werk in de eerste helft van 2008 goed mag gaan. Wij lezen je boeiende verhalen graag.
Voor de tijd in 2008 die nog overschiet na je terugkomst zijn wij benieuwd naar wat je dan weer van plan bent en natuurlijk ook voor die periode in, het nu koude, Nederland ook het allerbeste. Wij zien je weer graag terug en zijn benieuwd naar je mondelinge verhalen.
Tot dan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
