back to ' normal'
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
03 Januari 2008 | Ghana, Wa
Kerstfeest wordt hier in Wa maar door de helft van de inwoners gevierd. De andere helft is moslim, en vierde een paar dagen voor kerst het offerfeest. Toen werden er overal geiten geslacht en kon je bijna niet lopen door alle biddende mensen.
Moslims bidden hier sowieso vaak gewoon op straat. Er zijn wel moskeeën, maar als je bijvoorbeeld niet weg kunt van je winkeltje, leg je je matje gewoon even op de stoep en dan is de kans groot dat er meer mensen uit de buurt mee komen bidden. Met het offerfeest waren de moskeen natuurlijk overvol, dus werd er nog meer buiten gebeden. Een indrukwekkend gezicht, honderden mensen die tegelijk knielen en weer opstaan.
Kerst is wordt wat dat betreft iets minder zichtbaar gevierd. Terwijl we in Nederland zo’n beetje in juni de eerste kerstman al kunnen signaleren, is het hier nog echt een christelijk feest. Het gaat hier niet om cadeaus kopen, kerstbomen kappen en je huis versieren met een overdaad aan kerstverlichting; het is de geboorte van Jesus Christus die gevierd wordt.
Daarom ging ik met kerst twee keer naar de kerk. Normaal gesproken doe ik dit niet zo graag. In de eerste plaats ben ik niet zo religieus aangelegd en ben ik in Nederland ook niet bepaald een trouwe kerkganger. In de tweede plaats is het grootste deel van de dienst vaak in het Waali gesproken waardoor ik vaak niet eens de boodschap meekrijg die gegeven wordt. Daarnaast ben je als witte in de kerk nogal een attractie. Het ergste is als je je voor moet stellen. Er wordt dan gevraagd of alle ‘nieuwkomers’ in de kerk zich even willen introduceren. Iedereen weet natuurlijk dondersgoed met ‘nieuwkomers’ die witten bedoeld wordt, dus gewoon doen alsof je er wekelijks komt is geen optie. Zelfs als ik me niet voor hoef te stellen voel ik me nog een beetje een attractie. Tijdens de (katholieke) kerkdienst moet je twee keer je bank uit om richting het altaar te lopen. 1 keer voor de collecte, en 1 keer voor de communie. Hierbij zingt het kerkoor vaak uitbundige liederen, begeleidt door de ghanese xylofoon en door trommels. Het is dan ook eigenlijk de bedoeling dat je je al dansend naar voren begeeft. Nu heb ik zeker niets tegen dansen, maar iedereen wil uiteraard zien wat ‘die witte’ doet. Daarom voel ik me toch nooit helemaal op gemak, als ik al hupsend en dansend ter communie ga.
Met kerst was het echter zo druk in de kerk dat ik niet zo heel erg opviel, en het kerstspel, opgevoerd door kinderen, maakte het geheel ook wat interessanter. En er werd met kerst gelukkig nog wel gefeest, want de jamboree (de openluchtdisco van Wa) speelde op eerste en tweede kerstdag. Zo werd de boel weer een beetje in balans gebracht; twee keer kerk en twee keer jamboree.
Met oud en nieuw vertrokken we met de hele bups naar Nandom, de ‘hometown’ van Prisca en haar man, in het uiterste noordoostelijke puntje van Ghana. De zes kinderen gingen ook mee, en samen met Maartje, haar zus en ik, vormden we in flink gezelschap. We verbleven bij de ouders van de man van Prisca. Zij wonen in Nandom-kole, een klein dorpje op een paar kilometer van Nandom. Daar is het allemaal weer een stukje primitiever dan in Wa. Hun huis, dat bestaat uit een binnenplaats, met daaromheen vier kamertjes, een voorraadhok en een hok voor de beesten, is helemaal opgebouwd uit leem. Er is geen electriciteit of stromend water en mensen leven daar echt nog om te overleven. Je bent de hele dag bezig met het verzorgen van je huis, je beesten en je eten.
Ik heb me daar een paar dagen goed vermaakt met koken, vruchtjes zoeken en kippen slachten. Op oudejaarsdag informeerde ik wat die avond eigenlijk de bedoeling zou zijn. Prisca en haar schoonmoeder waren al begonnen met het brouwen van een hele grote pot pito, het lokale bier. De geit die op nieuwjaarsdag het bokje zou zijn was al gevangen en wachtte geduldig zijn moment af.
Maar op oudejaarsavond zelf bleek er weinig te doen te zijn. Vorige keer dat we in Ghana oud en nieuw vierden, waren we op een verlaten tropisch strand, en hadden we niet zo door wat er verder gebeurde. Maar het kwam toch wel als een schok voor me dat niemand het ‘twaalf-uur-moment’ zou afwachten…
En zo lag ik op oudejaarsavond gewoon om 10 uur op bed. De volgende dag gingen we (alweer) naar de kerk om het nieuwe jaar te vieren. Gelukkig waren we een beetje laat en was de kerk vol, dus gingen we maar ergens bier drinken. Dat beviel me beter.
De rest van de dag kwam neer op pito drinken en veel rijst eten, met het vlees van de geit wiens slachting ik eerder die dag had meegemaakt.
Het doet me steeds minder om dat aan te zien, en ook het eten van allerlei soorten vlees dat ik eerder beleefd geweigerd zou hebben kost me steeds minder moeite. Complete vissen (met kop, staart en vinnen), geitenmagen, koeienhoofden, kippenbotten, -darmen en –koppen en zelfs hondenvlees. Ik moet wel eerlijk toegeven dat dat laatste me niet echt kon bekoren. Ondanks dat het heerlijk was klaargemaakt, maakte het idee dat ik een huisdier aan het eten was me een beetje misselijk.
Hoe dan ook, de feestdagen zijn weer voorbij, dus het ‘gewone’ leventje kan weer beginnen.
Tessa
Moslims bidden hier sowieso vaak gewoon op straat. Er zijn wel moskeeën, maar als je bijvoorbeeld niet weg kunt van je winkeltje, leg je je matje gewoon even op de stoep en dan is de kans groot dat er meer mensen uit de buurt mee komen bidden. Met het offerfeest waren de moskeen natuurlijk overvol, dus werd er nog meer buiten gebeden. Een indrukwekkend gezicht, honderden mensen die tegelijk knielen en weer opstaan.
Kerst is wordt wat dat betreft iets minder zichtbaar gevierd. Terwijl we in Nederland zo’n beetje in juni de eerste kerstman al kunnen signaleren, is het hier nog echt een christelijk feest. Het gaat hier niet om cadeaus kopen, kerstbomen kappen en je huis versieren met een overdaad aan kerstverlichting; het is de geboorte van Jesus Christus die gevierd wordt.
Daarom ging ik met kerst twee keer naar de kerk. Normaal gesproken doe ik dit niet zo graag. In de eerste plaats ben ik niet zo religieus aangelegd en ben ik in Nederland ook niet bepaald een trouwe kerkganger. In de tweede plaats is het grootste deel van de dienst vaak in het Waali gesproken waardoor ik vaak niet eens de boodschap meekrijg die gegeven wordt. Daarnaast ben je als witte in de kerk nogal een attractie. Het ergste is als je je voor moet stellen. Er wordt dan gevraagd of alle ‘nieuwkomers’ in de kerk zich even willen introduceren. Iedereen weet natuurlijk dondersgoed met ‘nieuwkomers’ die witten bedoeld wordt, dus gewoon doen alsof je er wekelijks komt is geen optie. Zelfs als ik me niet voor hoef te stellen voel ik me nog een beetje een attractie. Tijdens de (katholieke) kerkdienst moet je twee keer je bank uit om richting het altaar te lopen. 1 keer voor de collecte, en 1 keer voor de communie. Hierbij zingt het kerkoor vaak uitbundige liederen, begeleidt door de ghanese xylofoon en door trommels. Het is dan ook eigenlijk de bedoeling dat je je al dansend naar voren begeeft. Nu heb ik zeker niets tegen dansen, maar iedereen wil uiteraard zien wat ‘die witte’ doet. Daarom voel ik me toch nooit helemaal op gemak, als ik al hupsend en dansend ter communie ga.
Met kerst was het echter zo druk in de kerk dat ik niet zo heel erg opviel, en het kerstspel, opgevoerd door kinderen, maakte het geheel ook wat interessanter. En er werd met kerst gelukkig nog wel gefeest, want de jamboree (de openluchtdisco van Wa) speelde op eerste en tweede kerstdag. Zo werd de boel weer een beetje in balans gebracht; twee keer kerk en twee keer jamboree.
Met oud en nieuw vertrokken we met de hele bups naar Nandom, de ‘hometown’ van Prisca en haar man, in het uiterste noordoostelijke puntje van Ghana. De zes kinderen gingen ook mee, en samen met Maartje, haar zus en ik, vormden we in flink gezelschap. We verbleven bij de ouders van de man van Prisca. Zij wonen in Nandom-kole, een klein dorpje op een paar kilometer van Nandom. Daar is het allemaal weer een stukje primitiever dan in Wa. Hun huis, dat bestaat uit een binnenplaats, met daaromheen vier kamertjes, een voorraadhok en een hok voor de beesten, is helemaal opgebouwd uit leem. Er is geen electriciteit of stromend water en mensen leven daar echt nog om te overleven. Je bent de hele dag bezig met het verzorgen van je huis, je beesten en je eten.
Ik heb me daar een paar dagen goed vermaakt met koken, vruchtjes zoeken en kippen slachten. Op oudejaarsdag informeerde ik wat die avond eigenlijk de bedoeling zou zijn. Prisca en haar schoonmoeder waren al begonnen met het brouwen van een hele grote pot pito, het lokale bier. De geit die op nieuwjaarsdag het bokje zou zijn was al gevangen en wachtte geduldig zijn moment af.
Maar op oudejaarsavond zelf bleek er weinig te doen te zijn. Vorige keer dat we in Ghana oud en nieuw vierden, waren we op een verlaten tropisch strand, en hadden we niet zo door wat er verder gebeurde. Maar het kwam toch wel als een schok voor me dat niemand het ‘twaalf-uur-moment’ zou afwachten…
En zo lag ik op oudejaarsavond gewoon om 10 uur op bed. De volgende dag gingen we (alweer) naar de kerk om het nieuwe jaar te vieren. Gelukkig waren we een beetje laat en was de kerk vol, dus gingen we maar ergens bier drinken. Dat beviel me beter.
De rest van de dag kwam neer op pito drinken en veel rijst eten, met het vlees van de geit wiens slachting ik eerder die dag had meegemaakt.
Het doet me steeds minder om dat aan te zien, en ook het eten van allerlei soorten vlees dat ik eerder beleefd geweigerd zou hebben kost me steeds minder moeite. Complete vissen (met kop, staart en vinnen), geitenmagen, koeienhoofden, kippenbotten, -darmen en –koppen en zelfs hondenvlees. Ik moet wel eerlijk toegeven dat dat laatste me niet echt kon bekoren. Ondanks dat het heerlijk was klaargemaakt, maakte het idee dat ik een huisdier aan het eten was me een beetje misselijk.
Hoe dan ook, de feestdagen zijn weer voorbij, dus het ‘gewone’ leventje kan weer beginnen.
Tessa
-
03 Januari 2008 - 15:43
Joke Harbers:
Hoi Tessie,
Gedver,ik leef helemaal met je mee,hodenvlees:((arme Dribbeltje)
Ik wens je van een spetterend 2008,dat je maar mag vinden wat je zoekt!!
Knuffel,
Joke -
03 Januari 2008 - 15:54
Wendy:
Heey Tess!
Dat is zeker anders oud en nieuw vieren... toch vind ik het idee van hoe ze daar kerst vieren wel goed. Volgens mij zijn er genoeg mensen die het princiepe van kerst niet meer weten... maarja.. Zoals je al zegt 'het gewone leventje kan weer beginnen' Ik wens je alle goeds voor 2008 en dat ik je maar snel weer mag zien:P!!
Kuzz Wendy -
03 Januari 2008 - 16:22
Frits En Dieny:
Hoi "Witte",
Een jaar dat begint met zo'n overdosis spiritualiteit kan niet meer fout gaan natuurlijk. Persoonlijk prefereer ik toch oliebollen boven een hondebiefstukje, maar knap dat je je daar doorheen slaat....
Succes ( en op bepaalde momenten heel veel sterkte),
Frits en Dieny -
03 Januari 2008 - 22:15
Ineke:
Ha Tess,
Vanuit Dirksland een heel goed,liefdevol, leerzaam en ondernemend jaar toegewenst.We hebben je gemist aan de kerstdis maar wie weet wat volgend jaar weer brengt.
Liefs, Ineke -
04 Januari 2008 - 13:03
Josje En Jan:
Heerlijk zoveel culinaire escapades buiten de Nederlandse Snackbar om. Ik mag dat wel. Doet me denken aan China.
Toch zijn wij niet naar Bonaire gegaan op nieuwjaarsdag vanwege de daar heersende dengue. Dat zou wellicht een stap te ver zijn geweest.
Zoals al eerder gewenst, maak er een goed 2008 van, en tot ziens over enkele maanden.
-
04 Januari 2008 - 13:12
Tante Loes:
Hoi Tes, dat was een desillusie om op oudejaarsavond zo vroeg op bed te liggen, dat is hier wel wat anders gegaan, ach je hebt nog genoeg van die avonden in het verschiet liggen, volgende keer beter moet je maar denken. Volgens mij zeg jij nooit meer dat je iets niet lust, kind wat jij allemaal naar binnen werkt, ik moet er niet aan denken. IK wens je een gezond en liedevol 2008 toe.
Liefs tante Loes -
04 Januari 2008 - 13:50
Nora:
Mijn rokje staat je nog steeds smashing! Jouw rokje, bedoel ik...
Ik zat hardop te schateren bij het beeld van een ongemakkelijk dansende Tessa op communie.
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
