films en voetbal
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
04 Februari 2008 | Ghana, Wa
Ghana is weer in de ban van het voetbal. Het is de ‘host’ voor ‘the African Cup of Nations’ en de wedstrijden worden gehouden in de drie grootste steden, Accra, Kumasi en Tamale.
Alles, maar dan ook alles, staat opeens in het teken van voetbal. Er komt op televisie (op de twee zenders die we hier in Wa hebben) geen reclame voorbij of het springt wel in op het voetbal. Iedereen heeft z’n Ghana-attributen uit de kast gehaald of aangeschaft. Iedere honderd meter kom je wel ergens een Ghanese vlag tegen, op een winkel, op een t-shirt, een auto, of provisorisch met plakband vastgemaakt aan het mandje van een fiets.
In de drie grootste steden zijn de straten opgeknapt en schoongemaakt en er zijn nieuwe kunstwerken onthuld. Er worden veel bezoekers uit het buitenland verwacht en de mensen die het toegestaan is om in en rond de stadions eten te verkopen hebben een cursus gekregen in veilig eten bereiden, zodat niemand voedselvergiftiging op zal lopen. De bestuurders van trotro’s is op het hart gedrukt alsjeblieft veilig te rijden in deze tijden, oftewel geen bezoekers te laten verongelukken. De opening van de Cup was een groots festijn van toespraken, dans, muziek, zang en theater, het resultaat van maandenlange voorbereidingen.
Natuurlijk was het bijzonder lullig geweest als Ghana er na al die moeite er in de eerste ronde al uit zou liggen, maar de eerste drie wedstrijden werden gewonnen en we waren door de kwartfinale heen. Tot die tijd leek iedere Ghanees een rotsvast geloof te hebben in de kwaliteiten van het nationale team, verliezen leek voor hen gewoon geen optie.
Gisteren merkte ik voor het eerst dat iedereen ‘m een beetje kneep, in de kwartfinale Ghana-Nigeria. Ghana en Nigeria zijn al lang rivalen en Nigeria heeft een sterkt team.
Tijdens zo’n wedstrijd is het in de straten van Wa doodstil, de enigen die je op straat ziet zijn wat jonge meisjes die het een of ander proberen te verkopen, zoals sinaasappels of yams. Uiteraard met weinig succes, want iedereen zit aan de buis gekluisterd en met een plotselinge kennis van de strategische kanten van het voetbalspel heeft iedereen (ook ik) commentaar op wat er gebeurd. Dat de opmerkingen elkaar de helft van de tijd tegenspreken lijkt niemand te merken.
Gisteren was iedereen wat somber gestemd toen Nigeria scoorde in de eerste helft en Ghana het maar niet gelijk kon trekken, maar toen Ghana net voor de rust scoorde kreeg iedereen duidelijk weer hoop. Toen Ghana ondanks een (uiteraard niet terechte) rode kaart toch nog een tweede doelpunt kon maken in de tweede helft was iedereen euforisch. Zodra de wedstrijd werd afgefloten sprong iedereen in zijn auto dan wel op zijn motor/ brommer/ fiets om luid toeterend en joelend door de straten van Wa te gaan scheuren. Ik werd van het winkeltje waar we met z’n twintigen naar een eigenlijk iets te kleine tv hadden zitten kijken, terug naar huis gebracht door een kennis op z’n scooter. Heel leuk om toeterend door een feestvierend Wa te rijden, maar ik stond doodsangsten uit en was blij toen ik thuis was; veel mensen lijken in de feestvreugde de verkeersregels, waarmee het toch al niet zo nauw genomen wordt, helemaal te vergeten en rijden ronduit gevaarlijk. Joelen en toeteren gaat misschien ook gewoon niet zo goed samen met veilig rijden.
Hoe dan ook, we zijn door naar de halve finale, en ik hoop dat de feestvreugde nog even aan kan houden.
Maar nog even over Nigeria. Een tijdje geleden kwam ik er namelijk tot mijn verbazing achter dat Nigeria na Bollywood en Hollywood, het land is dat de meeste films produceert. Deze films zijn hier in Ghana mateloos populair en op iedere straathoek te krijgen. Dat komt onder andere doordat de Nigerianen ook Engels spreken. Bovendien lijkt hun cultuur erg op de Ghanese, dus mensen kunnen zich makkelijk identificeren met wat ze zien.
Ik zelf vind de Nigeriaanse films wel komisch om naar te kijken, maar ik kan ze nooit echt serieus nemen. Ze zijn vaak wat amateuristisch opgenomen en hebben een uitermate hoog ‘Goede-tijden-slechte-tijden-gehalte’.
Het gaat vaak over familiedrama’s, relaties waarin word vreemdgegaan, moorden en verdwijningen en ruzies tussen verschillende stammen. Meestal komt er ook een hoop zwarte magie bij kijken, waarbij mensen vervloekt worden en allerlei medicijnmannen mensen door midden van spreuken laten sterven.
Dit alles wordt vaak op een redelijk sloom tempo behandeld, in Engels met een Afrikaans accent van jewelste, en er is uiteraard altijd een ‘moraal van het verhaal’. Mij kan het niet bekoren, maar dit soort films wordt hier ontzettend veel gekeken.
Voor ongeveer 1,50 koop je hier een Nigeriaanse film van dubieuze kwaliteit, waarmee ik bedoel dat de cd’s het vaker niet dan wel doen. Verder kan je hier vooral veel actiefilms krijgen, met Vin Diesel enzo, en heel veel slechte Aziatische films (waar ze er volgens mij ook te veel produceren om te weten wat ze ermee moeten). Daar houd het wel zo’n beetje mee op, al kan je als je goed zoekt bij hoge uitzondering nog wel eens goede films tegenkomen. Bovendien tikte ik laatst een 16-in-1 bollywood dvd op de kop. Dat is dan wel weer leuk!
Maar ik houdt het toch maar hoofdzakelijk bij de 4 lama-dvd’s die Maartje heeft meegenomen….
Alles, maar dan ook alles, staat opeens in het teken van voetbal. Er komt op televisie (op de twee zenders die we hier in Wa hebben) geen reclame voorbij of het springt wel in op het voetbal. Iedereen heeft z’n Ghana-attributen uit de kast gehaald of aangeschaft. Iedere honderd meter kom je wel ergens een Ghanese vlag tegen, op een winkel, op een t-shirt, een auto, of provisorisch met plakband vastgemaakt aan het mandje van een fiets.
In de drie grootste steden zijn de straten opgeknapt en schoongemaakt en er zijn nieuwe kunstwerken onthuld. Er worden veel bezoekers uit het buitenland verwacht en de mensen die het toegestaan is om in en rond de stadions eten te verkopen hebben een cursus gekregen in veilig eten bereiden, zodat niemand voedselvergiftiging op zal lopen. De bestuurders van trotro’s is op het hart gedrukt alsjeblieft veilig te rijden in deze tijden, oftewel geen bezoekers te laten verongelukken. De opening van de Cup was een groots festijn van toespraken, dans, muziek, zang en theater, het resultaat van maandenlange voorbereidingen.
Natuurlijk was het bijzonder lullig geweest als Ghana er na al die moeite er in de eerste ronde al uit zou liggen, maar de eerste drie wedstrijden werden gewonnen en we waren door de kwartfinale heen. Tot die tijd leek iedere Ghanees een rotsvast geloof te hebben in de kwaliteiten van het nationale team, verliezen leek voor hen gewoon geen optie.
Gisteren merkte ik voor het eerst dat iedereen ‘m een beetje kneep, in de kwartfinale Ghana-Nigeria. Ghana en Nigeria zijn al lang rivalen en Nigeria heeft een sterkt team.
Tijdens zo’n wedstrijd is het in de straten van Wa doodstil, de enigen die je op straat ziet zijn wat jonge meisjes die het een of ander proberen te verkopen, zoals sinaasappels of yams. Uiteraard met weinig succes, want iedereen zit aan de buis gekluisterd en met een plotselinge kennis van de strategische kanten van het voetbalspel heeft iedereen (ook ik) commentaar op wat er gebeurd. Dat de opmerkingen elkaar de helft van de tijd tegenspreken lijkt niemand te merken.
Gisteren was iedereen wat somber gestemd toen Nigeria scoorde in de eerste helft en Ghana het maar niet gelijk kon trekken, maar toen Ghana net voor de rust scoorde kreeg iedereen duidelijk weer hoop. Toen Ghana ondanks een (uiteraard niet terechte) rode kaart toch nog een tweede doelpunt kon maken in de tweede helft was iedereen euforisch. Zodra de wedstrijd werd afgefloten sprong iedereen in zijn auto dan wel op zijn motor/ brommer/ fiets om luid toeterend en joelend door de straten van Wa te gaan scheuren. Ik werd van het winkeltje waar we met z’n twintigen naar een eigenlijk iets te kleine tv hadden zitten kijken, terug naar huis gebracht door een kennis op z’n scooter. Heel leuk om toeterend door een feestvierend Wa te rijden, maar ik stond doodsangsten uit en was blij toen ik thuis was; veel mensen lijken in de feestvreugde de verkeersregels, waarmee het toch al niet zo nauw genomen wordt, helemaal te vergeten en rijden ronduit gevaarlijk. Joelen en toeteren gaat misschien ook gewoon niet zo goed samen met veilig rijden.
Hoe dan ook, we zijn door naar de halve finale, en ik hoop dat de feestvreugde nog even aan kan houden.
Maar nog even over Nigeria. Een tijdje geleden kwam ik er namelijk tot mijn verbazing achter dat Nigeria na Bollywood en Hollywood, het land is dat de meeste films produceert. Deze films zijn hier in Ghana mateloos populair en op iedere straathoek te krijgen. Dat komt onder andere doordat de Nigerianen ook Engels spreken. Bovendien lijkt hun cultuur erg op de Ghanese, dus mensen kunnen zich makkelijk identificeren met wat ze zien.
Ik zelf vind de Nigeriaanse films wel komisch om naar te kijken, maar ik kan ze nooit echt serieus nemen. Ze zijn vaak wat amateuristisch opgenomen en hebben een uitermate hoog ‘Goede-tijden-slechte-tijden-gehalte’.
Het gaat vaak over familiedrama’s, relaties waarin word vreemdgegaan, moorden en verdwijningen en ruzies tussen verschillende stammen. Meestal komt er ook een hoop zwarte magie bij kijken, waarbij mensen vervloekt worden en allerlei medicijnmannen mensen door midden van spreuken laten sterven.
Dit alles wordt vaak op een redelijk sloom tempo behandeld, in Engels met een Afrikaans accent van jewelste, en er is uiteraard altijd een ‘moraal van het verhaal’. Mij kan het niet bekoren, maar dit soort films wordt hier ontzettend veel gekeken.
Voor ongeveer 1,50 koop je hier een Nigeriaanse film van dubieuze kwaliteit, waarmee ik bedoel dat de cd’s het vaker niet dan wel doen. Verder kan je hier vooral veel actiefilms krijgen, met Vin Diesel enzo, en heel veel slechte Aziatische films (waar ze er volgens mij ook te veel produceren om te weten wat ze ermee moeten). Daar houd het wel zo’n beetje mee op, al kan je als je goed zoekt bij hoge uitzondering nog wel eens goede films tegenkomen. Bovendien tikte ik laatst een 16-in-1 bollywood dvd op de kop. Dat is dan wel weer leuk!
Maar ik houdt het toch maar hoofdzakelijk bij de 4 lama-dvd’s die Maartje heeft meegenomen….
-
04 Februari 2008 - 19:27
Niels:
aan de andere kant van de wereld zit ik ook in mijn ghana-black-star-shirtje en met de ghanese vlag voor de net iets verkeerd afgestelde televisie zodat het lijkt of ik in afrika ben. Na de goede afloop tegen nigeria klom ik op mijn tweestangs-opafiets om al bellend door de stad te fietsen... toch lukt het me niet om hetzelfde gevoel te krijgen als in Wa ergens in een spot, hoe kan dat toch?
leuk verhaal weer tessa, veel liefs van mij -
04 Februari 2008 - 21:35
Joke Harbers:
Hoi Tessa,
Ik hoop voor je dat ze winnen,dan blijft het vast nog heel lang gezellig;)
Feija is verhuisd naar de Gerard Noodtstraat,ze heeft even geen internet,dus ik groet je ook even namens haar!
Groetjes van een bijnaOma(ssssspannennddddd) -
05 Februari 2008 - 04:47
Frits En Dieny:
Hoi Tess,
Had me net voorgenomen om de uitslag aan je door te mailen omdat ik er van uitging dat het allemaal langs je heen zou gaan, maar had er geen idee van dat de beleving zo is dat je er gewoon niet om heen kan. Ze spelen erg goed en komen misschien nog wel een ronde verder. Lijkt me een hele belevenis om dit van binnenuit mee te maken in een ander land.Geniet er van!
Frits en Dieny -
05 Februari 2008 - 09:12
Mamma:
Hoi Tessa, Op naar de volgende wedstrijd dan maar. Hoop dat ze winnen. Gelukkig heb je je dvd`s nog mocht het misgaan, om je weer in de goede stemming te brengen. In elk geval is het bereiken van de halve finale niet niks.
Liefs, mamma -
05 Februari 2008 - 19:49
Gerhard:
Aha! Dus de voetbalwedstrijden aldaar gaan met veel tam-tam gepaard. Niet te filmen dus. Hollywood in de bush...
Gr. v. G en Oma. -
06 Februari 2008 - 10:23
Eva:
Tessa, over voetbal en films gesproken, toen ik het eerste deel van je verhaal las moest ik denken aan een film die ik laatst gezien heb; El bano del papa, een film over het rumoer van de bevolking rondom de komst van de paus in Nigaragua. Mensen die vanalles proberen te verkopen en hun 'slaatje' willen slaan uit alle media aandacht.
Gelukkig loopt jou verhaal tot nu toe beter af! Terug in Nederland moet je 'm maar eens gaan zien!
Ik zal duimen voor Ghana, want zo'n feestje mag nog wel even voortduren denk ik!
Liefs,
Eva -
07 Februari 2008 - 00:17
.feija.:
lieve schat!!!!
Oeehhhhh bollywood!! Krijg gemengde gevoelens, als je begrijpt wat ik bedoel ;)..
Wordt gauw tijd voor een bankhangsessie.. op mijn nieuwe bank welteverstaan!
Misschien is het leuk, voor het nostalgische gevoel van jou, om een film te kijken die je dan meegenomen hebt uit Ghana....
Ik hoop je snel weer te spreken via msn/telefoon!!!
dikke kussss!!!! -
07 Februari 2008 - 13:54
Suzan:
Haha, wat een mooie verhalen weer, lief! Net nog eens door de foto's gekeken en kan me eigenlijk nog steeds (of alweer) niet voorstellen dat je daar bent ;)
Dikke kus en knuffel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
